غَرْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرْف (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قطع و بریدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف
بهشت از این واژه استفاده نموده است.
این ماده یک بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
غَرْف به معنای قطع و بریدن آمده است.
«
غَرَفَ الشيءَ غَرْفاً: قَطَعَهُ.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف بهشت فرموده است:
«فَلَوْ رَمَيْتَ بِبَصَرِ قَلْبِكَ نَحْوَ ما يوصَفُ لَكَ مِنْها لَعَزَفَتْ نَفْسُكَ عَنْ بَدائِعِ ما أُخْرِجَ إِلَى الدُّنْيا مِنْ شَهَواتِها وَ لَذّاتِها.» «اگر با چشم قلبت به آنچه وصف می‌شود نگاه کنی، فکر تو از لذات و مشتهیات دنیا قطع می‌شود.»
در برخی نسخه‌ها «عزفت» با عین و زاء نقل شده که به معنی «انصراف» می‌باشد.
این ماده یک بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غرف»، ج۲، ص۷۸۰.
