عُنون (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُنن و
عُنون (به ضم عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آشکار شدن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
عَنّان (به فتح عین) به معنای ظاهر شونده و
عَنون (به فتح عین) مبالغه آن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف دنیا و ... از این واژه استفاده نموده است.
عُنن و
عُنون به معنای آشکار شدن آمده است. «عنّ عُنُوناً: ظهر امامهُ»
عَنّان به معنای ظاهر شونده
عَنون (به فتح عین)
مبالغه آن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف دنیا فرموده است:
«أَلاَ وَهِيَ الْمُتَصَدِّيَةُ الْعَنُونُ، وَالْجَامِحَةُ الْحَرُونُ، وَالْمَائِنَةُ الْخَأُون» «یعنی: بدانید که دنیا چون حیوانی سرکش و
بی
راهه رو است، نافرمانی که چون بخوانی راه رود می‌ایستد، دروغ‌گوست و خیانت‌کار»
(شرح‌های خطبه:
)
«متصدّیه» زنی که می‌خواهد مردان را به خود متمایل کند یا حیوانی که سرکش است. «عنون» زنی که خود را در معرض دیگران قرار می‌دهد یا حیوانی که از دیگران جلو می‌افتد و یا
بی
راهه می‌رود.
این ماده چند بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عنون»، ج۲، ص۷۵۹.
