عمروس بن یوسف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عمروس بن یوسف، از شخصیت‌های نظامی قرن دوم قمری و از وفاداران به
حکم بن هشام حاکم اموی
اندلس بود. او در سرکوب شورش طلیطله که در تاریخ به «کشتار حُفره» شهرت یافت، نقش اساسی داشت. وی سرانجام به
سال ۱۹۷ ق درگذشت.
عمروس بن یوسف از وفاداران به حاکم اموی، حکم
بن هشام معروف به «ربضی» بود. حکم، او را در سرکوب شورشی که در طلیطله در زمان حکومتش به وقوع پیوست، به کار گرفت.
حکم،
عمروس را به ولایت شهر طلیطله گمارد و به ساکنان آن سامان نوشت: «من
عمروس را که از خود شماست، برای حکومت بر شما اختیار کردم تا موجب اطمینان قلوب شما گردد».
عمروس در مقابل مردم شهر، به انزجار و نفرت از
بنی‌امیه، تظاهر کرد تا نظر آنان را به خود جلب کند. سپس قلعه‌ای در خارج از شهر بنا نهاد و تظاهر کرد که غرضش این است که در آن، سربازان حکومتی را دور از مردم سکنا دهد. بعد از اتمام بنای قلعه، در همان جا مهمانی بر پا کرد و بزرگان و رؤسای طلیطله را نیز دعوت کرد و سپس همه آنان را گردن زد و اجسادشان را در گودال عظیمی که از پیش آماده کرده بود،انداخت. صدای طبل و موسیقی، مانع از شنیدن ناله‌های آنها گردید و به این ترتیب رهبران شهر از سر راه برداشته شدند و مقاومت درآن جا رو به ضعف نهاد و حکم
بن هشام توانست، نفوذ خود را بر طلیطله گسترش دهد. این قتل عام به «کشتار حُفره» شهرت یافت و تاریخ آن را به
سال ۱۸۱ ق (۷۹۷ م) ثبت کرده‌اند. برخی مورخان نیز بر این باورند که این حادثه، در
سال ۱۹۱ ق (۸۰۷ م) رخ داده است.
او سرانجام به سال ۱۹۷ ق درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۴۲.
