عمرو بن مسعده (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالفضل عمرو بن مسعده صولی (م
۲۱۷ق)، از شاعران، نویسندگان و از نزدیکان
مامون عباسی در
قرن سوم هجری قمری در
بغداد بود.
ابوالفضل عمرو بن مسعدة بن سعد صولی، از موالی
خالد قسری و از نزدیکان مامون (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) و روایتگر او می‌باشد. مامون مسئولیت‌های مهمی به وی واگذار می‌کرد و آن‌چنان در دربار وی مقام و مرتبه داشت که برخی از شعرا او را به عنوان وزیر خلیفه شمرده‌اند.
او شاعری فصیح و نویسنده‌ای توانا
و از نویسندگان مهم مامون به حساب می‌آمد. پیش از آن کاتب
خالد برمکی و سپس
ابوایوب، وزیر
منصور عباسی (خلافت
۱۳۶-
۱۵۸ق) بود.
فضل بن سهل او را به‌عنوان بلیغ‌ترین افراد معرفی می‌کند. پدرش مسعده نیز از نظر ادبی و نویسندگی پرتوان و چیره دست بود. او که از نویسندگان دربار منصور به حساب می‌آمد، به پیشنهاد وی درباره عظمت اسلام خطبه‌ای بلیغ انشاد کرد که خلیفه دستور داد آن را در ابتدای نامه‌ای که برای مردم جزیره می‌فرستاد، قرار دهند.
صولی به‌جهت موفقیت خاص خود،
ثروت زیادی به‌دست آورد. او دو منزل در بغداد داشت و زمانی که از دنیا رفت، هشتاد میلیون
درهم بر جای گذاشت و چون دراهم زیاد او را به مامون گزارش دادند، گفت: این مقدار برای فردی که از درباریان ما محسوب می‌شد و زمانی دراز به ما خدمت نمود، چیز اندکی است و مبارک فرزندانش باشد.
کتاب رسائل الکبیر
و دیوان شعری که اشعار برادرش نیز در آن است، اثر اوست.
وی در سال
۲۱۵ق یا ۲۱۷ق در شهرکی در ساحل
شام به نام اذنه، نزدیک
طرسوس درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۸۳-۵۸۴، برگرفته از مقاله «عمرو صولی».
