|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
سراج‌الدین عمر بن علی بن عمر حسینی قزوینی شافعی از علمای اهل‌سنت در نیمه اول سده هشتم هجری است. به گفته مصطفی جواد مدفن او در محله صدریه شهر بغداد است اما کسی این قول را قبول نکرده بلکه آنجا را مدفن سراج‌الدین رفاعی دانسته‌اند. سراج‌الدین عمر بن علی بن عمر حسینی قزوینی شافعی (از علمای اهل‌سنت در نیمه اول سده هشتم هجری) است. [۱]
مصطفى جواد و احمد سوسه، دلیل خارطة بغداد المفصّل، ص۲۳۷.
او در سال ۶۸۳ ه. ق، در قزوین به دنیا آمد و با پدرش، به واسط مهاجرت کرد، سپس در سال ۷۰۰ ه. ق، به بغداد آمد و نزد علمای این شهر، به سماع حدیث پرداخت، پس از چندی، به شهرت رسید و امامت مسجد خلیفه در بغداد، به وی واگذار شد، تا اینکه در سال ۷۵۰ ه. ق، در این شهر از دنیا رفت و در مقبره خود، به خاک سپرده شد. [۲]
ابن‌قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد، تاریخ ابن قاضی شهبه، ج۱، ص۶۹۷ - ۶۹۸.
به گفته مصطفی جواد، مدفن سراج‌الدین قزوینی در محله صدریه شهر بغداد قرار دارد، اما با توجه به اینکه وتری در کتاب «روضة الناظرین وخلاصة مناقب الصالحین» و بسیاری از دیگر کسانی که زندگی‌نامه سراج‌الدین رفاعی را نوشته‌اند، از جمله زبرجدی در کتاب «الدر الساقط فی ترجمة اعیان و سادات واسط»، عانی در «قاموس العاشقین»، عزت‌پاشا در کتاب «العقود الجوهریه» و ابوالهدی صیادی در کتاب «طبقات السادة الرفاعیة الاخیار»، مدفن سراج‌الدین رفاعی را محله صدریه بغداد، ذکر کرده‌اند، سایر پژوهشگران عراقی، نظریه مصطفی جواد را رد کرده و انتساب این زیارتگاه را به سراج‌الدین قزوینی، نپذیرفته‌اند. [۳]
ر. ک: سامرائى، يونس ابراهيم، مراقد بغداد، ص۱۴.
[۴]
راوی، سیدمحمد سعید، خیر الزاد، ص۱۹۲.
زیارتگاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «زیارتگاه سراج‌الدین رفاعی»، ج۱، ص۴۳۵. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
