علیاکبر موافق علیشاه نعمتاللهی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علیاکبر
موافق علیشاه نعمتاللهی اصفهانی، از ادباء و عرفای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.
علیاکبر
موافق علیشاه نعمتاللهی متخلّص به «
موافق» فرزند آقا میرمحمّداسماعیل خاتونآبادی اصفهانی ملقّب به صابرعلی ثانی، عالم فاضل عارف کامل، ادیب شاعر، از ادباء و عرفای قرن چهاردهم هجری در
اصفهان بوده است. او در نیمه شب پنج شنبه ۱۵
شوال سال ۱۲۸۸ق در اصفهان متولّد شد. دوره تحصیلات خویش را از
فقه و
اصول و
فلسفه و
عرفان و علوم ادب و
تفسیر در خدمت اساتید اصفهان به پایان رسانید. وی حکمت را از
جهانگیرخان قشقائی آموخت. از اوایل جوانی قدم در جاده سیر و سلوک نهاد و در خدمت عمّ بزرگوار خود
میرمحمّدهادی پاقلعهای (هادی علیشاه) به تصفیه نفس و تزکیه باطل اشتغال جست و در این راه ریاضتها کشیده و خدمتها کرد. او مدّتی در
مشهد مقدّس و زمانی در تهران بود. دو سفر به
مکّه نمود و
حج به جای آورد. آنگاه به خدمت میرز اعلی ذوالرّیاستین شیرازی (وفاعلیشاه)
قطب سلسله نعمتاللهی در آن عهد درآمده و ارادت بدو داد و از او لقب «
موافق علیشاه» گرفت و تخلّص شعری خود ر از «فانی» به «
موافق» تبدیل کرد و از سوی «وفا علیشاه» مامور ارشاد و دستگیری فقرای آباده فارس و نواحی تابعه گردید.
او در فقه و حدیث و تفسیر و کلام ماهر و در
علم هیأت و کواکب دستی داشت و منشآتش را کم تر کسی مینگاشت. دارای جزوهها و رسالات متعدّده است و مخصوصا شرحی در موضوع عهد و میثاق و بیعت تدوین و به زبان قلم، فضل خود را تعیین
فرموده است. پس از وفات میرزا عباس پاقلعهای (صابرعلی شاه) در سال ۱۳۵۰ق از سوی میرزا عبدالحسین ذوالرّیاستین شیرازی (مونس علی) مامور دستگیری و ارشاد فقرای اصفهان گردید. دیوان
موافق یک بار در سال ۱۳۲۹ش و بار دیگر در سال ۱۴۰۹ق به خط محمّدابراهیم کشوری زاده چاپ افست شده و
میرزا عبدالحسین ذوالریاستین مقدّمهای در شرح حال سراینده دیوان نوشته است.
شعر زیر از اشعار اوست:
"به تمنّای گل روی تو چون بلبل مست ••• مرغ جان از قفس جسم به پرواز آید".
سرانجام در شب سهشنبه ۲۸
شوّال ۱۳۵۲ق وفات یافته و در تکیه آغاباشی جنب تکیه خاتونآبادیها در
تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۲۳.