او سالها به تدریس فقه و اصول در مدرسه ذوالفقار اصفهان مشغول بود و در تعمیر و احیای این مدرسه سهم مهمی داشت. او عالمی متّقی و زاهد و قانع بود. در اواخر عمر ۱۴ سال بیمار و خانهنشین بود ولی در این سالها همواره شاکر خداوند بود و از جادّه صبر و رضا خارج نگردید.
