علیاکبر بن مهدی تابش اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علیاکبر بن مهدی تابش اصفهانی، از ادبا و شعرای اصفهان در قرن چهاردهم هجری بوده است.
میرزا علیاکبر تابش فرزند حاج میرزا مهدی، از ادبا و شعرای
اصفهان در قرن چهاردهم هجری بوده است. او از خاندان
میرزا هادی بیدآبادی است که نسب آنان به
میرزا مهدی اشتهاردی نویسنده
عصر نادری و بانی مدرسه میرزا مهدی در بیدآباد میپیوندد.
در حدود سال ۱۳۰۵ق در اصفهان متولّد شده و نزد فضلای اصفهان مقدمات علوم را آموخت. او در انجمن ادبی شیدا شرکت میکرد و در فنون
شعر و ادب مهارتی به سزا و در سرودن شعر قریحهای توانا داشت. همچنین در ادبیات و ریاضی و سیاق ماهر بود. اشعارش در مجلّه دانشکده اصفهان به طبع میرسید. دیوان اشعار او حدود سه هزار بیت است. شعر زیر از اوست:
"در نقاب زمردین زان غنچه پوشد روی خویش ••• تا چو گل بر باد ندهد آب و رنگ و بوی خویش"
"میشود بازیچه دست حوادث همچو گل ••• غنچه گر بیرون گذارد پای از مشکوی خویش".
وی در روز ۱۵
شعبان ۱۳۷۰ق در طهران وفات یافت و در
قبرستان شیخان قم مدفون گردید.
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۴۰.