علی‌اکبر بن محمدرحیم شیخ‌الاسلام اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی‌اکبر بن محمدرحیم شیخ‌الاسلام اصفهانی، از علماء و متنفّذین اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است.
میرزا علی‌اکبر شیخ‌الاسلام فرزند حاج میرزا محمّدرحیم (سوم) بن میرزا عبداللّه (دوم) بن میرزا محمّدرحیم (دوم) بن میرزا مرتضی بن میرزا عبدالمطلب بن میرزا محمّدرحیم (اوّل) شیخ‌الاسلام بن ملاّ محمّدجعفر بن آخوند ملاّ محمّدباقر محقّق سبزواری، از علماء و متنفّذین
اصفهان در اواخر دوره
قاجاریه بوده است.
قبل از سال ۱۲۹۰ق در اصفهان متولّد گردیده و در این شهر تحصیل کرد و از محضر درس علمای همچون
میرزا بدیع درب امامی،
سیّدمحمّدباقر درچه‌ای،
محمّدتقی آقانجفی،
جهانگیرخان قشقائی،
عبدالکریم گزی و
محمّد کاشی بهره برد سپس دو سال در اعتاب مقدسه ساکن و از محضر علمای آنجا استفاده علمی کرد.
او پس از فوت برادرش میرزا محمّدحسن شیخ‌الاسلام در سال ۱۳۰۹ق به
منصب شیخ‌الاسلامی در اصفهان رسیده و در تحولاّت اجتماعی و سیاسی آن دوره در شهر اصفهان نقش مهمّی داشت. او در
نهضت مشروطیت در اصفهان به زعامت
آقا نوراللّه نجفی، یار و مددکار بود و از اعضای فعال شرکت اسلامیّه و انجمن ولایتی اصفهان و انجمن مقدس ملّی اصفهان به شمار می‌رفت.
از سال ۱۳۴۲ق به بعد نیز عضو هیئت علمیه اصفهان بود، او پس از استقرار مشروطیت رئیس بلدیه اصفهان بود و در دوره چهارم مجلس شورای ملّی به عنوان نماینده اصفهان به وکالت انتخاب شده و در مجلس شرکت نمود. او در جریان مخالفت حاج
آقا نوراللّه نجفی با قانون نظام وظیفه و مهاجرت او و علمای اصفهان به
قم همراه معترضین بود.
پس از آنکه قانون اتّحاد شکل (تبدیل لباس سنّتی ایران و
لباس روحانیت به لباس جدید و متحدالشّکل) به اجراء گذاشته شد؛ او در سال ۱۳۴۸ق با عدّه‌ای خانواده از اصفهان به
مشهد مقدس مهاجرت کرده و در شب ۲۲
ذی‌القعده سال ۱۳۵۰ق به عارضه سکته وفات یافت و در مدرسه میرزا جعفر مشهد مقدّس مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۳۴.
