علی مشفقی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی مشفقی
اصفهانی، از
شعرا و ادبای معاصر
اصفهان بوده است.
میرزا علی مشفقی فرزند مشهدی میرزا،
شاعر و ادیب فاضل معاصر
اصفهان بوده است. او در سال ۱۲۷۹ش در محلّه مسجد حکیم
اصفهان متولّد شده و در این شهر به تحصیل پرداخت و نزد
حاج آقا رحیم ارباب و سایر علماء کسب فیض نمود و در اغلب علوم زمان چون، ادبیات، ریاضیات، نجوم و تاریخ مهارت یافت و برای تکمیل دانش خود به
مشهد مقدّس سفر کرد. او از آشنایان به علوم ریاضی و دانا به
علوم غریبه بود. گاهی
شعر می‌سروده و سال‌ها در انجمن ادبی شیدا شرکت می‌نمود.
شعر زیر از اوست:
"این بارگاه قدس اعلا که جانفزاست ••• دربار پادشاهی سلطان دین رضاست"
"این خسروی که خفته در اینجا به عزّ و شان ••• گرد و غبار خاک درش مایه شفاست"
"این گنبد مَشَیَّد خورشید تابناک ••• بدر الدُّجی و معنی و الشّمس و الضّحاست"
"مشفق به این مقام مقدّس پناه برد ••• اینجا پناهگاه مساکن و اغنیاست".
وی در جلسات خصوصی و جلسه هیات مداحان به تدریس ادبیات و خصوصا ادای صحیح
شعر جهت مداحان و
شعراء می‌پرداخت و جمعی از مدّاحان و
شاعران اصفهان همچون آقایان عباس گیاهی و مهدی داروغه دفتر (فرزانه) از شاگردان او بوده‌اند. در
اسطرلاب نیز مهارت داشت. او سال‌ها در
اصفهان به استخراج تقویم مشغول بود و جدول اوقات شرعی و تقویم او به چاپ می‌رسید.
وفات او در ۱۳
ربیع‌الثّانی ۱۳۹۹ق (برابر با ۲۱ اسفند ۱۳۵۷ش) اتفاق افتاد و پیکرش در تکیه گلزار در
تخت فولاد مدفون شد.
کتب زیر از اوست:
۱. «
تذکره شعراء اصفهان» مختصر که به خط خود نوشته و به نویسنده
سیّدمصلح الدّین مهدوی هدیه کرد؛
۲. «
مخزن المصائب» شامل
اشعاری که
شعراء در مصیبت سروده‌اند که در سال ۱۳۳۲ش در
اصفهان به طبع رسید؛
۳. «دیوان
اشعار».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۸۱.
