علی بن باقر دیوانه اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن باقر دیوانه اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.
علی اصفهانی متخلّص به «دیوانه» فرزند استاد
باقر، شاعر ادیب معاصر در سال ۱۲۷۲ش در
اصفهان متولّد گردیده و در آغاز نوجوانی به نانوایی مشغول شد. در جوانی خواندن و نوشتن آموخت و در همان سال‌ها به سرودن
شعر پرداخت. این شعر از اوست:
"شمع فراق، جامه هستی ز کف بسوخت ••• این سوز جانگداز، ز پروانه آرزوست"
"چون مرغ خسته دل، به کناری گرفته جای••• کز دست دوست طعمه بر او دانه آرزوست".
بسیاری از اشعارش مدایح و مراثی
چهارده معصوم (
علیهم‌السّلام) است. وی در
ماه رمضان ۱۴۰۷ق مطابق با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۶ش وفات یافته و در قطعه ۹ قبرستان جدید اصفهان (باغ رضوان) مدفون شد.
این کتاب‌ها از اشعار او به چاپ سیده است:
۱. «دیوان دیوانه اصفهانی» در سال ۱۳۱۸ش؛
۲. «نوبهار دیوانه» در سال ۱۳۴۶ش؛
۳. «بوستان غم انگیز کربلا» در سال ۱۳۵۰ش؛
۴. «گلشن راز».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۷۹.
