علاء بن مغیث یحصبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علاء بن مغیث یحصُبی، از فرماندهان و کارگزاران
بنی‌عباس در افریقا بود که برعلیه
عبدالرحمان الداخل شورید و سرانجام به
سال ۱۴۶ ق در جنگ با او کشته شد.
علاء بن مغیث یحصبی، منسوب به یحصب، قبیله‌ای از حمیر بود و فرماندهی دلیر محسوب می‌شد.
زمانی که عبدالرحمان الداخل بر
اندلس تسلط یافت، او در افریقا بود.
منصور به وی نامه نوشت و از او خواست که علیه عبدالرحمان قیام کند. او نیز در شهر باجه قیام کرد و لباس سیاه ـ که علامت عباسیان بود ـ پوشید و به نام منصور،
خطبه خواند و مردم بسیاری اطراف او گرد آمدند.
وقتی عبدالرحمان از قیام علاء و پیوستن شورشیان به او مطّلع شد، از قرطبه، رهسپار
قرمونه شد و با یاران و بزرگان مورد اعتمادش در آن جا پناه گرفت. در آن جا علاء و اطرافیانش را نزدیک دو ماه محاصره کردند. طولانی شدن محاصره، علاء را در وضعیت بدی قرار داد، آذوقه او به اتمام رسید و لشکریانش روحیه خود را باختند و بیشتر یارانش، از گرد وی پراکنده شدند.
در مقابل عبدالرحمان لشکریان خود را جمع کرد و دستور داد که در دروازه اشبیلیه ـ یکی از دروازه‌های
قرمونه ـ آتشی بیفروزند. آن گاه امر کرد که یارانش شمشیرهای خود را از غلاف خارج کنند و غلاف‌ها را در آتش بیفکنند. سپس به آنها گفت: همراه من حرکت کنید و امید بازگشت را در سر خود نپرورانید. او که در پیشاپیش افراد خود حرکت می‌کرد، شمشیرش را از غلاف بیرون کشیده و به سرعت از دروازه شهر گذشت و پشت سر او یاران دلاورش که هفت هزار نفر بودند، به حرکت درآمدند. آنان بر لشکر علاء هجوم بردند و آنان را سخت تار و مار کردند.
در این نبرد از لشکر علاء، تعداد زیادی کشته شدند و خود علاء نیز در میان کشته‌ها بود. عبدالرحمان، سر علاء را بریده و برای منصور که مشغول
مراسم حج بود، فرستاد. کسی که سر علاء در دستش بود، آن را جلوِ منصور انداخت. وقتی که منصور سر او را دید، به وحشت افتاد و گفت: «انّا لله، این بیچاره را برای کشته شدن فرستادیم، خداوند را سپاس می‌گویم که بین ما و این شیطان (عبدالرحمان) دریا را فاصله قرار داد».
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۶۳.
