عصیان حوا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عصیان حوا (علیهاالسّلام) از فرمان
خدا، در پی
وسوسه ابلیس بود.
«ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة... • فوسوس لهما الشیطـن لیبدی لهما ماووری عنهما من سوءتهما وقال ما نهـکما ربکما عن هـذه الشجرة الا ان تکونا ملکین او تکونا من الخــلدین• فدلـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما... ونادهما ربهما الم انهکما عن تلکما الشجرة واقل لکما ان الشیطـن لکما عدو مبین؛
و‌ای
آدم! تو و همسرت در
بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید اما به این
درخت نزدیک نشوید، که از
ستمکاران خواهید بود• سپس
شیطان آن دو را
وسوسه کرد، تا آنچه را از اندامشان پنهان بود، آشکار سازد؛ و گفت: پروردگارتان شما را از این درخت
نهی نکرده مگر بخاطر اینکه (اگر از آن بخورید،)
فرشته خواهید شد، یا جاودانه (در بهشت) خواهید ماند• و به این ترتیب، آنها را با فریب (از مقامشان) فرودآورد. و هنگامی که از آن درخت چشیدند، اندامشان (عورتشان) بر آنها آشکار شد؛ و شروع کردند به قرار دادن برگهای (درختان) بهشتی بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را نداد داد که: آیا شما را از آن درخت نهی نکردم؟! و نگفتم که شیطان برای شما
دشمن آشکاری است؟».
.
اگرچه
عصیان در گفتمان امروز به معنای
گناه می‌آید، ولی در
لغت به معنای خارج شدن از
اطاعت و فرمان است،
خواه این فرمان یک فرمان
واجب باشد یا
مستحب. بنابراین به کار رفتن کلمه
عصیان، لزوما به معنای ترک واجب یا ارتکاب
حرام نیست، بلکه می‌تواند ترک یک مستحب یا ارتکاب
مکروه باشد. مخالفت با یک واجب
عصمت را
نفی می‌کند، ولی مخالفت با امر مستحب، هیچ گونه منافاتی با
عصمت پیامبر ندارد. بدیهی است که ترک یک امر مستحب خود یک نوع
خسران و زیان می‌باشد.
عصیان و گناه گاهی برای همه افراد بدون اینکه فردی از آن قانون کلی خارج باشد، گناه محسوب می‌شود مانند ظلم کردن، دروغ گفتن و مال حرام خوردن، اما گاهی جنبه نسبی دارد یعنی اگر از یک نفر سر بزند نه تنها گناه نیست، اما در مقایسه با مقام و جایگاه او کار ناشایستی است. این که گفته‌اند: «حسنات الابرار سیئات المقربین» اشاره به همین مطلب دارد. به عبارت دیگر این همان چیزی است که به عنوان «
ترک اولی» معروف شده است که نه گناه است و نه مخالف مقام عصمت.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حوا»
