عصبیت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عصبيت:«عصبيت» در اصل، از مادّه «
عصب» به معناى پى‌هايى است كه مفاصل را به هم ارتباط مى‌دهد، سپس هر گونه ارتباط و به هم پيوستگى را تعصب و عصبيت ناميده‌اند،
اما معمولًا اين لفظ در مفهوم افراطى و مذموم آن به كار مى‌رود.
(وَ لَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ) (هرگاه ما آن را بر فردى از
عجم (غير عرب‌ها) نازل مى‌كرديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب در
مفردات گفته:
كلمه
عجمه در مقابل ابانه- اظهار به معناى اخفاء است و
اعجام معناى ابهام را مى‌دهد،- تا آن‌جا كه مى‌گويد- و
عجم به معناى غير عرب است و
عجمى كسى را گويند كه به غير عرب منسوب باشد و
اعجم كسى را گويند كه در زبانش لكنتى باشد، حال چه عرب باشد و چه غير عرب و از اين باب، عرب الكن را
اعجم مى‌گويند، كه او نيز مانند يک فرد غير عرب خوب نمى‌تواند عربى سخن گويد و از همين باب است كه بهائم را نيز
عجماء (زبان بسته) مى‌نامند و شخص منسوب به بهائم را نيز
اعجمى مى‌خوانند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عصبیت»، ص۳۸۳.
