عزیزاللّه بن محمدحسن محتاج چادگانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عزیزاللّه بن محمدحسن محتاج چادگانی اصفهانی، از شعرای اصفهان در قرن چهاردهم هجری بوده است.
عزیزاللّه خان چادگانی متخلّص به «محتاج» فرزند محمّدحسن، از شعراء و فرهنگیان چادگان در قرن چهاردهم هجری بوده است.
او در سال ۱۲۹۲ق در «چادگان» متولّد گردید. او دوران کودکی و نوجوانی را به سختی گذرانید و ضمن کار روزانه، شب‌ها در خدمت ملاّ علی میرزا (که از علماء و فضلای چادگان بود) درس می‌خواند. مدّتی نزد دانشمند و عارف و حکیم مشهور
ملاّ صالح بن ابراهیم چادگانی درس خوانده و بعدا مدّتی در افواج فریدن به نویسندگی اشتغال داشت.
از آن پس مدت چهل سال مکتب‌داری نمود و عدّه زیادی از اطفال محل را علم بیاموخت. پس از آن که به دستور دولت
رضاشاه، مکتب‌خانه‌ها برچیده شد و مدارس جدید جای آن را گرفت، او چندین سال خانه‌نشین بود تا اینکه با نامه‌نگاری به مقامات دولتی، به خدمت اداره فرهنگ وارد شد و به آموزگاری مشغول گردید. او از پیشگامان و پیش‌کسوتان فرهنگ چادگان و از خادمان حقیقی علم و دانش است.
وی از جوانی لب به گفتن اشعار گشوده و به فارسی و ترکی و لری شعر می‌گفت و دو دیوان به فارسی و لری داشت.
شعر زیر از اوست:
"نکوتر بتاب امشب‌ای نور ماه ••• که روشن کنی روی این بزمگاه"
"ببین میگساران به خواب‌اندرند ••• همه مات و مست رخ دلبرند"
"بود شمع خاموش و مجلس خراب ••• شکسته دف و نای و چنگ و رباب"
"حریفان به یکدیگر آمیختند ••• صراحی شکسته قدح ریختند"
"به موسی بگو خیز و بین بر ملا ••• تجلّی نموده حق در کرب و بلا"
"مسیحا تا که بیند این رستخیز ••• صلیب و چلیپا کند ریز ریز"
"محمّد سر از غرفه آرد برون ••• ببیند جگر گوشه‌اش غرق خون".
وی سرانجام در روز دهم مهرماه ۱۳۳۸ش (مطابق سال ۱۳۷۸ق) پس از تحملّ مصائب گوناگون و از جمله مرگ جوان برومند خود، از دنیا رفت و در قبرستان عمومی چادگان معروف به «سر قبر آقا» مدفون شد. متاسفانه در سال‌های اخیر این قبرستان به فضای سبز تبدیل شد و آثار قبر او را از بین بردند.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۳۴.
