در صورتی که واژه عدل در منابع رجال شیعه بکار رفته باشد به صورت دلالت تضمنی یا التزامیدالبر امامیبودن، یا ضابطبودن راوی نیز خواهد بود؛ زیرا عدالت مطلق فرع اسلام و ایمان است و برکافر و پیروان سایر فرق اسلامی به صورت مطلق عادل گفته نمیشود. از سوی دیگر در میان رجالیون شیعه کمتر مرسوم است که به امامیبودن، یا ضابطبودن راوی تصریح کنند. بنابراین وقتی میگویند: عدل، مقصود آنان امامی و ضابطبودن در کنار عدالت است.