عبیدالله عیشی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالرحمان عبیدالله بن محمد عیشی (پس از ۱۴۰-۲۲۸ق)، معروف به
ابن عایشه، از راویان
اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری که بنابر دیدگاه رجال‌نویسان اهل‌سنت فردی موثق،
راستگو،
سخاوتمند، خوش اخلاق، شجاع و آگاه به ایام الناس و عالم به انساب عرب بود.
ابوعبدالرحمان عبیدالله بن محمد بن حفص تیمی بصری
عیشی، معروف به
ابن عایشه، از اولاد
عایشه بنت
طلحة بن عبیدالله تیمی بود و بدین سبب به
عیشی و
ابن عایشه ملقب گردید. او پس از سال
۱۴۰ق در
بصره متولد شد.
عیشی فردی فصیح، ادیب، آگاه به ایام الناس و عالم به انساب عرب بود.
برخی از رجال‌نویسان اهل‌سنت او را فردی موثق، راستگو، سخاوتمند، خوش اخلاق و شجاع توصیف کرده‌اند.
همچنین حدیث را به خوبی می‌دانست و احادیث فراوانی از
حماد بن سلمه،
مهدی بن میمون،
عبدالواحد بن زیاد،
ابوهلال راسبی و
ابوعوانه آموخت و روایت کرد. روایت‌گرانی همچون
محمد بن ادریس تمیمی،
ابوزرعه،
احمد بن حنبل،
عبدالله بن روح مدائنی،
عباس دوری و ابراهیم بن اسحاق حربی از او روایت کرده‌اند.
او سفری به
بغداد داشت و در آنجا حدیث نمود و سپس به بصره مراجعت کرد.
عیشی در سال
۲۲۸ق در زادگاهش درگذشت.
مسعودی او را مؤلف کتابی در موضوع تاریخ دانسته است.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۰۷، برگرفته از مقاله «عبیدالله
عیشی».
