• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبط (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَبْط (به فتح عین) به معنای تازه و عُبْطَه (به ضم عین و فتح طاء) به معنای طراوت و تازگی از واژگان نهج البلاغه هستند. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره فتنه‌ از این واژه استفاده نموده است.



عَبْط به معنای تازه و عُبْطَه به معنای طراوت و تازگی آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره فتنه‌ها فرموده است: «تَرِدُ بِمُرِّ الْقَضَاءِ، وَتَحْلُبُ عَبِيطَ الدِّمَاءِ»«می‌آید با تلخی و می‌دوشد (می‌ریزد) خون‌های تازه را» (شرح‌های خطبه: )


این ماده یک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۹۹.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۶۶.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۲۴، خطبه ۱۵۱.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۵۱، خطبه ۱۴۷.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۱، خطبه ۱۵۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۲۱.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۰۶.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۱۴.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۳۳.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۱۶۷.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۱۴۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عبط»، ج۲، ص۶۹۹.    






جعبه ابزار