عبدالوهاب سامانی چهارمحالی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالوهاب سامانی چهارمحالی اصفهانی، از شاعران قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.
میرزا عبدالوهاب سامانی چهارمحالی متخلّص به «قطره»، از شاعران قرن سیزدهم هجری در
اصفهان بوده است. وی در چهارمحال متولّد شده و علم و ادب آموخت و خصوصا در انشاء و حساب و امور دیوانی مهارت یافته و چندی نایب‌الحکومه چهارمحال شد.
وی سفرهایی به شهرهای مختلف کرده و در نهاوند به خدمت شاهزاده محمود میرزا قاجار درآمده و او را مدح کرد. سپس به طهران رفته و به دربار
فتحعلی شاه قاجار راه یافت و اشعارش مورد توجّه و قبول شاه قرار گرفته و قصایدی در مدح شاه انشاء نمود. بعد از فوت او به اصفهان آمده و به مدح حاکم اصفهان
منوچهرخان معتمدالدّوله پرداخت. او گاه در اصفهان و گاه در چهارمحال بوده و با شعرا و ادبای معاصر خویش مراوده و معاشرت داشته است. شعر زیر از اوست:
"نه سنگ جور دلداری، نه بند زلف دلبندی ••• فضای بوستان خرسند کی سازد دل ما را".
سال وفاتش به دست نیامد. «هرمان اته» می‌نویسد تا سال ۱۲۸۴ق در قید حیات بوده است. فرزندان و نوادگان و احفاد او اغلب از شعراء و ادبای عصر خویش بوده‌اند که از همه معروف‌تر نوراللّه خان سامانی است.
کتب زیر از آثار اوست:
۱. «دیوان اشعار»، که نسخه‌ای از آن در کتابخانه موزه بریتانیا موجود است.
۲. «شمس التواریخ»، در تاریخ عمومی ایران و جهان که به نام
محمّدشاه قاجار در یک مقدمه ۴۰ باب و یک خاتمه تالیف کرده و نسخه‌ای از آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به شماره ۳۴۲۸ موجود است.
۳. «غزوات حضرت نبی مختار و حیدر کرار»، منظوم.
۴. «فتحنامه»، در فتوحات مختار ثقفی، منظوم.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۱۲.
