عبدالوهاب بن عبدالغفار طباطبایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امیر سراج‌الدین عبدالوهاب بن امیر عبدالغفار (د ۹۲۷
ق/۱۵۲۱ م)، عالم،
عارف،
فقیه و
شیخ الاسلام از افراد مشهور
آل طباطبای ایران بود.
او در اواخر سدۀ ۹
ق/۱۵ م و اوایل سدۀ ۱۰
ق/۱۶ م می‌زیسته است.
گفته‌اند که در
سمرقند زاده شده و سال‌ها در آن شهر به سر برده است.
پدرش در واپسین روزهای زندگی او را به
تبریز فرا خواند، اما هنگامی که به این شهر رسید
پدر درگذشته بود.
وی از سوی فرمان‌روایان تبریز به سمت شیخ‌الاسلام آذربایجان گماشته شد.
در همین مقام بود تا
شاه اسماعیل صفوی (۸۹۱-۹۳۰
ق/۱۴۸۶-۱۵۲۴ م) به قدرت رسید و با سرعت قدرت‌های محلی را برانداخت و
سلطنت صفوی را بنیاد نهاد.
گرچه او نسبت به خاندان عبدالوهاب خوشبین نبود، در ۹۲۰
ق/۱۵۱۴ م که از
عثمانیان شکست خورد، سید را به عنوان فرستادۀ ویژه خود نزد سلطان سلیم عثمانی. (د ۹۲۶
ق/۱۵۲۰م) فرستاد. سلیم او را به
زندان انداخت.
او هم‌چنان در زندان ماند تا سلیم درگذشت و فرزندش سلطان سلیمان (د
۹۷۴ ق/۱۵۶۶ م) به جای پدر نشست و عبدالوهاب را آزاد کرد و گرامی داشت.
او یک سال پس از آن در
استانبول درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آل طباطبا»، شماره۴۳۲.
