عبدالملک بن محمد انصاری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوطاهر عبدالملک بن محمد انصاری، از راویان اهل‌سنت، کم حدیث، دانشمندی بزرگ، بینا به احکام و آگاه به اقوال پیشوایان حدیث در
مدینه در
قرن دوم هجری قمری بود.
ابوطاهر عبدالملک بن محمد بن ابی‌بکر بن محمد انصاری مدنی اعرج حزمی، از پدرش
و عمویش عبدالله
روایت کرده است و افرادی چون
ابن وهب،
عبدالله بن صالح عجلی،
شریح بن نعمان جوهری،
سعید بن عفیر و
عبدالله بن مسلم عجلی از او روایت کرده‌اند. وی در خاندانی که اهل علم بوده و از سیره و حدیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آگاهی داشته‌اند، پرورش یافته است.
ابوطاهر ثقه،
کم حدیث،
دانشمندی بزرگ، بینا به احکام و آگاه به اقوال پیشوایان حدیث در مدینه بوده است.
وی به
بغداد مسافرت کرد و در آنجا ساکن شد
و به نقل حدیث پرداخت.
در سال ۱۷۰ق قاضی دیار
مصر شد
و مدتی از سوی
هارون الرشید (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) قاضی عسکر مهدی، محله‌ای معروف در جانب شرقی بغداد
شد.
المغازی اثر اوست. سال وفاتش را به اختلاف
۱۷۶ق،
۱۷۷ق و
۱۷۸ق ذکر کرده‌اند. انصاری در بغداد بدرود حیات گفت و هارون بر او نماز خواند و در گورستان عباسه، دختر مهدی، به خاک سپرده شد.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۵-۴۹۶، برگرفته از مقاله «عبدالملک انصاری».
