ابومحمد عبداللّه بن کیسان یمانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحمد عبداللّه بن کیسان یمانی معروف به عبدالله بن طاووس، از
محدثان و علمای
مدینه و منسوب به
ابناء بوده است. وی سرانجام به
سال ۱۴۴ ق درگذشت.
ابومحمد، عبداللّه بن کیسان یمانی ابنائی، محدثی مورد اعتماد از اهالی مدینه بود که از پدرش و نیز از علی بن عبداللّه بن عباس و
وهب بن منبّه، نقل روایت کرده و
سختیانی از معاصران او و
ابن جریج و دیگران از او حدیث نقل کرده‌اند. او داناترین مردم به ادبیات عرب بود. ابناء، یعنی ایرانیانی که حبشیان را از
یمن رانده و آن جا مستقر شده بودند.
هنگامی که
منصور در
سال ۱۴۲ ق به
زیارت خانه خدا رفت،
مالک بن انس و عبدالله بن طاووس را فراخواند. وقتی که آن دو داخل شدند، به عبداللّه رو کرد و گفت: از پدرت برای من
حدیث نقل کن! او گفت: پدرم این حدیث را برایم نقل کرد که معذب‌ترین مردم در
روز قیامت کسی است که خداوند او را در سلطنت خود شریک قرار داد، ولی او ظالمانه حکومت کرد. مالک گفت: من از آن روز شایستگی ابن‌طاووس را دریافتم.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۵۹.
