عبدالله مهری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوخداش عبدالله بن خداش مَهْری، صحابی
امام صادق،
امام کاظم و
امام جواد (علیهم‌السّلام) که بعضی از رجال‌نویسان او را فردی ضعیف و
غالی، و بعضی هم او را
ثقه دانسته‌اند.
ابوخداش عبدالله
بن خداش مَهری
بصری، صحابی امام صادق، امام کاظم و امام جواد (علیهم‌السّلام) بود
و از امام کاظم (علیه‌السّلام)،
و
صالح بن عبدالله خثعمی و علی
بن اسماعیل روایت کرده و
حسن بن علی بن بنت،
الیاس وشّاء،
یوسف بن سخت،
صفوان بن یحیی و
سلمة بن خطاب از او روایت کرده‌اند.
بعضی از رجال‌نویسان او را فردی ضعیف و غالی،
و بعضی هم او را ثقه دانسته و گفته‌اند که وی اظهار کرده که در عمرش با هیچ کافری
مصافحه نکرد و با
قضات و حکام ارتباطی نداشته و همیشه
غسل جمعه می‌کرده و از مصرف دارو پرهیز کرده است.
کشّی علت نامیدن او به مهری را، منصوب بودن او به محله مهره در
بصره می‌داند.
به گفته
مامقانی، منشا ضعف در ابوخِداش، اتهام
غلوّ به او از طرف بعضی از قدماست البته نمی‌شود به این‌گونه اتهامات که بعضی مانند
نجاشی به بعضی از افراد وارد کرده‌اند، اعتنایی کرد، زیرا بسیاری از چیزهایی که امروزه از
ضروری مذهب تلقی می‌شود، در نزد آنان غلو و
ارتداد محسوب می‌شده است، از این رو وثاقت ابوخداش و صحت احادیث او اقوی به‌نظر می‌رسد.
آیت‌الله خوئی او را با
عبدالله بن خراش منقری دو نفر می‌داند.
اثر او کتابی حدیثی است که سلمة
بن خطاب آن را نقل کرده است.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۹، برگرفته از مقاله «عبدالله مَهْری».
