عبدالله حنظلی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالرحمان عبدالله بن مبارک حنظلی (
۱۱۸-
۱۸۱ق)، از فقها، راویان و علمای
قرن دوم هجری قمری بود.
ابوعبدالرحمان عبدالله
بن مبارک بن واضح حنظلی مروزی تمیمی، از موالی
بنی حنظله و پدرش از ترک و مادرش از
خوارزم بود.
در سال ۱۱۸ق
یا
۱۱۹ق متولد شد و در
خراسان می‌زیست.
ده سال و اندی از عمرش نگذشته بود که به تحصیل علم پرداخت.
وی از
سلیمان تمیمی،
عاصم احول،
هشام بن عروه و دیگران روایت کرده و
معمر بن سلیمان،
سفیان بن عیینه،
عبدالرحمان عطار و جمعی دیگر از او روایت کرده‌اند.
عبدالله جامع علوم
فقه، تاریخ،
حدیث و
ایام العرب بود.
او را شاعری شجاع، فقیهی با محبت و ثروتمندی سخی وصف کرده‌اند.
ایشان محدثی موثق، امین و دارای احادیث زیادی است و همچنین درباره
زهد و
جهاد اشعاری دارد.
گفته‌اند که ابن
مبارک اولین کسی است که درباره
جهاد کتاب نگاشت.
وی به منظور
کسب علم و برای
تجارت و
جهاد به
شام،
عراق،
حجاز،
مصر،
یمن و
روم سفرهایی کرد
و سرانجام هنگام بازگشت از جنگ با رومیان در نزدیکی فرات و در
رمضان سال ۱۸۱ق درگذشت
و در هیت،
منطقه‌ای در کنار فرات و اطراف
بغداد دفن گردید.
آثار برجای مانده از حنظلی این گونه است: السنن، التاریخ، التفسیر، الزهد، البر و الصلة
رقاع الفتاوی الاربعین
الدقائق فی الرقائق
و
الجهاد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۶۹، برگرفته از مقاله «عبدالله حنظلی».
