• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالله بن محمد توزی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابومحمد عبدالله بن محمد تَوَّزی۲۳۸ق)، از لغویان اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود.



ابومحمد عبدالله بن محمد بن‌ هارون تَوَّزِی بصری قرشی، از موالی قریش بود و از اساتیدی چون اصمعی و ابوعمر جرمی بهره برد و در علوم نحو، لغت و شعر مهارت پیدا کرد، به‌طوری که از ریّاشی و مازنی داناتر بود و از بزرگان اهل‌لغت به شمار می‌آمد. کتاب سیبویه را نزد جرمی خوانده و از ابوعبیده معمّر بن مثنی و دیگران روایت نقل کرده است. مُبرّد از شاگردان اوست. وفات او را بین سال‌های ۲۳۰ تا ۲۳۸ق نوشته‌اند.
[۴] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۱۵۲.
آثاری در زمینه لغت و صرف تالیف کرده که عبارت‌اند از: الامثال، الاضداد، فعلت و افعلت در علم صرف، النوادر و کتاب الخیل و سبقها و اسنانها و شبابها و عیونها و اضمارها و من نسب الی فرسه.
[۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۵، ص۴۴۰.



۱. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۸۱.    
۲. ابوالبرکات انباری، عبدالرحمن بن محمد، نزهة الالباء، ص۱۳۵.    
۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۸۱.    
۴. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۱۵۲.
۵. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۸۱.    
۶. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۶۱.    
۷. موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۱۰۲.    
۸. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۴۳.    
۹. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۵، ص۴۴۰.
۱۰. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، المزهر، ج۲، ص۳۹۴.    
۱۱. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۱، ص۹۴.    
۱۲. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۲۹۴.    
۱۳. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۳۲۰.    
۱۴. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۳۴۶.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۶۴، برگرفته از مقاله «عبدالله تَوَّزی».






جعبه ابزار