عبدالله بن سنان زهری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالله بن سنان زهری (م
۲۰۰ق)، از راویان مورد اعتماد
شیعه و از اصحاب
امام صادق و
امام کاظم (علیهماالسلام) و بنابر نقلی از اصحاب
امام باقر (علیه‌السلام) بود که از ایشان روایت نقل کرده است.
عبدالله
بن سنان بن طریف (ظریف) زهری
کوفی، از موالی
بنی‌هاشم و از اهالی
کوفه بود
که در محله قطیعة الربیع
بغداد سکونت داشت.
رجال‌نویسان شیعه نام وی را در زمره اصحاب امام صادق
و امام کاظم (علیهماالسلام)
ذکر کرده و گفته‌اند که از آن دو بزرگوار روایت کرده است.
شیخ مفید در رساله عددیّه ایشان را از فقهای اصحاب امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) دانسته و تصریح کرده که وی از فقهای برجسته و مشهور امامیه و از زمره کسانی است که
حلال و
حرام شریعت را بیان نموده و مورد اعتماد همگان است. رجال‌شناسان شیعه ایشان را از محدثان مورد اعتماد دانسته‌اند
و در مقابل،
اهل‌سنت وی را از راویان ضعیف و غیرقابل اعتماد برشمرده‌اند.
ابن
سنان از افرادی چون
زید بن اسلم و
هشام بن عروه روایت شنیده و نقل کرده است.
کسانی مانند
محمد بن ابی عمیر ،
عبدالله بن جبله و
صفوان بن یحیی از او روایت کرده‌اند.
علی‌رغم جایگاه علمی و منزلتی که ظاهراً ابن
سنان نزد
ائمه (علیهم‌السّلام) داشته و دوستی وی با این خاندان،
نجاشی و برخی دیگر از رجالیون شیعه او را مسئول خزانه‌داری اموال در دستگاه خلفای عباسی
منصور (خلافت
۱۳۶-
۱۵۸ق)،
مهدی (خلافت
۱۵۸-
۱۶۰ق)،
هادی (خلافت
۱۶۹-
۱۷۰ق) و
رشید (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) معرفی کرده‌اند
و هیچ‌گونه توجیه یا توضیحی در این‌باره نداده‌اند.
نجاشی برای وی سه اثر نام برده است: کتاب الصلاة الکبیر، کتاب الصلاة در اعمال شبانه روز و کتابی در سایر ابواب فقه.
کتاب الحدیث اثر دیگری است که از او دانسته‌اند.
وفات وی به گفته
بغدادی، در سال ۲۰۰ق اتفاق افتاده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۵، برگرفته از مقاله «عبدالله زهری».
