عبدالله بن سعید کنانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالله بن سعید کنانی (م
۲۴۰ق)، از طبیبان، راویان ثقه، اصحاب ائمه و از بزرگان
شیعه در
قرن سوم هجری قمری در
کوفه بود.
ابوعمرو عبدالله بن سعید بن حنّان (حیّان) بن
ابجر کنانی کوفی،
خاندان وی ساکن کوفه، و همگی به طبابت مشغول بودند. عبدالله نیز ساکن کوفه و طبیب بود. او علاوه بر طبابت، محدثی ثقه و از بزرگان شیعه بهشمار میرفت.
اینکه او را صحابی امام صادق (علیهالسّلام) برشمردهاند تا اندازهای دور از ذهن است، مگر اینکه
معمر باشد.
او از پدرانش حدیث نقل کرده و
یونس بن عبدالرحمان نیز از او روایت نقل میکند. او در سال ۲۴۰ق از دنیا رفت. کتاب الدیات اثر اوست که روایات آن را از اجدادش نقل کرده و آن را بر
امام رضا (علیهالسّلام) عرضه داشت. کتاب او در بین اصحاب به کتاب عبدالله بن
ابجر مشهور بوده است.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۶، برگرفته از مقاله «عبدالله کنانی».