عبدالله بن احمد دمشقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالله بن احمد بن بشر بن ذَکْوان دمشقی (۱۷۳-۲۴۲ق)، از راویان و قاریان
قرن سوم هجری قمری در
دمشق بود.
ابوعمرو
عبدالله بن احمد
بن بشر (بشیر)
بن ذَکْوان دمشقی مُقری بَهّرانی فهری، در عاشورای سال
۱۷۳ق به دنیا آمد. ساکن درب هاشمین مسجد جامع
دمشق و
امام جماعت و قاری آن مسجد بود. نزد ایوب
بن تمیم قرائت آموخت.
عبدالله از ضَمْرة
بن ربیعه،
ولید بن مسلم،
مروان بن محمد و
بقیّة بن ولید روایت کرد
و پسرش ابوعبیدة احمد
بن عبدالله،
ابو داود،
ابن ماجه،
احمد بن انس بن مالک،
ابوزُرعه دمشقی و بسیاری دیگر از او روایت نمودند.
وی مقام صدارت در حدیث و قرائت را دارا بود. از ابوزُرعة دمشقی نقل شده که من در
شام،
مصر،
حجاز و
خراسان از جهت قرائت بهتر از او نیافتم. دمشقی در سال
۲۴۲ق در هفتاد سالگی درگذشت.
اثر او اقسام القرآن و جوابها و مایجب علی قاری القرآن عند حرکة لسانه میباشد.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۱، برگرفته از مقاله «
عبدالله دمشقی».