عبدالله بن احمد دمشقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالله بن احمد بن بشر بن ذَکْوان دمشقی (۱۷۳-۲۴۲ق)، از راویان و قاریان
قرن سوم هجری قمری در
دمشق بود.
ابوعمرو عبدالله
بن احمد بن بشر (
بشیر)
بن ذَکْوان دمشقی مُقری بَهّرانی فهری، در عاشورای سال
۱۷۳ق به دنیا آمد. ساکن درب هاشمین مسجد جامع
دمشق و
امام جماعت و قاری آن مسجد بود. نزد ایوب
بن تمیم قرائت آموخت.
عبدالله از ضَمْرة
بن ربیعه،
ولید بن مسلم،
مروان بن محمد و
بقیّة بن ولید روایت کرد
و پسرش ابوعبیدة
احمد بن عبدالله،
ابو داود،
ابن ماجه،
احمد بن انس بن مالک،
ابوزُرعه دمشقی و بسیاری دیگر از او روایت نمودند.
وی مقام صدارت در حدیث و قرائت را دارا بود. از ابوزُرعة دمشقی نقل شده که من در
شام،
مصر،
حجاز و
خراسان از جهت قرائت بهتر از او نیافتم. دمشقی در سال
۲۴۲ق در هفتاد سالگی درگذشت.
اثر او اقسام القرآن و جوابها و مایجب علی قاری القرآن عند حرکة لسانه میباشد.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۱، برگرفته از مقاله «عبدالله دمشقی».