او در ۱۳۴۸ به همراه گروهی از روشنفکران مسلمان دانشگاه کابل، حزبی اسلامی به نام «جنبش جوانان مسلمان» تاسیس کرد اما چندی بعد وی و بسیاری از بنانیانگذاران جنبش از سوی ماموران امنیتی رژیم محمدظاهرشاه (۱۳۱۲-۱۳۵۲) دستگیر و اعدام شدند. این جنبش عموما در برگیرنده اهل سنت بود و اعضای آن خود را «اخوان المسلمین» می‌نامیدند و جنبش خویش را دنباله رو حرکت حسن البنا و سید قطب می‌دانستند. بعد از کودتای ژنرال داودخان (۱۳۵۲-۱۳۵۷) بسیاری دیگر از اعضای این جنبش نیز دستگیر شده و به قتل رسیدند.
