عبدالحسین سپنتا اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالحسین سپنتا اصفهانی، از نویسندگان و شعرای معاصر
اصفهان بوده است.
عبدالحسین سپنتا فرزند غلامرضا شیروانی؛ ادیب، نویسنده و شاعر توانا، در سال ۱۲۸۲ش (مطابق ۱۳۲۱ق) در طهران متولّد شده است.
وی در طهران و
اصفهان تحصیلات خویش را به پایان رسانیده، سفری به
هندوستان رفته و ده سال در آن حدود ساکن بود.
سپنتا تحصیلات خود را در مدرسه سن لوئی و مدرسه زرتشتیان تهران و استیورت موریال کالج اصفهان و کالج آمریکاییها در تهران انجام داد. او اوّلین فیلم ناطق فارسی را در سال ۱۳۱۲ش در کمپانی امپریال فیلم بمبئی ساخت. پس از آن او فیلمهای «فردوسی»، «شیرین و فرهاد»، «چشمهای سیاه» و «لیلی و مجنون» را در هندوستان ساخت.
همچنین در آنجا روزنامه «دورنمای ایران» و سپس روزنامه «جنگل» را منتشر کرد که هر کدام پس از مدت کوتاهی
متوقّف شدند. آخرین روزنامه او در هند «پیام راستی» نام داشت. او برای ادامه فیلم سازی به تهران آمد
ولی به علت موانع و مشکلاتی که وجود داشت به ناچار در اصفهان ساکن شد و به نویسندگی مشغول شد و روزنامه «سپنتا» را منتشر کرد.
او در خدمت دانشمند معروف
دینشاه ایرانی به تکمیل فضائل و معلومات خویش پرداخته و کتب چندی در تاریخ ادبیات ایران باستان ترجمه و انشاء کرده و در چندین فیلم نیز از محصولات هندوستان به عنوان نویسنده و رژیستور شرکت نموده است. همچنین کتب زیر از اوست:
۱. «اخلاق ایرانیان باستان»؛
۲. «اسرار جنگل»؛
۳. «ایران و اهمیت آن»؛
۴. «پرتوی از فلسفه ایرانیان باستان»؛
۵. «تاریخچه
اوقاف اصفهان»؛ مطبوع.
۶. «دیوان اشعار»؛ مطبوع.
۷. «ترجمه دیوان عارف»؛ به انگلیسی و همچنین روزنامههای «دورنمای ایران» در بمبئی و روزنامه «سپنتا» در اصفهان.
ابیات زیر از اوست:
"شتاب دارد و یار از کنار میگذرد ••• ببین که عمر عجب برق وار میگذرد"
"گرفته شاخ شکوفه به دست و میگوید ••• پیاله گیر که فصل بهار میگذرد"
"تو خواب نازی و پروین و ماه میدانند ••• چهها به عاشق شبزندهدار میگذرد".
سپس به ایران مراجعت کرده و در اصفهان متوطن گردید.
وی سرانجام در شب
جمعه ۹
محرم الحرام ۱۳۸۹ق به مرض سکته
وفات یافته و در جنب تکیه بابا رکنالدّین در
تخت فولاد مدفون شد. مزار او در حاشیه خیابان آب دویست و پنجاه و مقابل مصلای تخت فولاد است.
مادّه تاریخ وفاتش را آقای عبدالکریم بصیر گوید:
«بصیرا» بگو از پی سال فوتش: «سپنتای آگاه روشن روان کو.
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۱۶۷.