عباس‌علی بن کاظم خرم لنبانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عباس‌علی بن کاظم خرم لنبانی اصفهانی، از شعرای اواخر دوره
قاجاریّه در
اصفهان بوده است.
میرزا عباس‌علی خُرم لنبانی فرزند کاظم، از شعرای اواخر دوره
قاجاریّه در
اصفهان بوده است.
در سال ۱۲۳۷ق متولّد شده و از ۱۵ سالگی به سرودن
شعر پرداخته و «خرم» تخلّص نمود. مصحح کتاب دشت خرم سال تولّدش را با توجه به برخی اشعارش ۱۲۳۴ق تعیین کرده است. خرم ظاهرا در لنجان و اردستان دارای مناصب اداری و از جمله تحویلداری بوده است. او برخی از بزرگان روزگار خود مانند
میرزاسلیمان‌خان رکن‌الملک، حاج‌آقا
نوراللّه نجفی و
حسین‌قلی‌خان ایلخان بختیاری را مدح کرده است. همچنین اشعاری در مدح
ناصرالدین شاه و
ظلّ‌السلطان دارد. دیوان اشعار او با نام «دشت خرم» در سال ۱۳۱۱ق چاپ سنگی شده [و بار دیگر با تصحیح آقای علیرضا لطفی (حامد اصفهانی) در سال ۱۳۸۷ش چاپ حروفی گردیده است. ابیات زیر از اوست:
"بستی به سرزلف دلا را که تو داری ••• پای دل هر عاشق شیدا که تو داری"
"دانند همه خلق که خوبان زمانه ••• زشتند بر طلعت زیبا که تو داری"
"صد گل به گلستان همه دیدیم و ندیدیم ••• یک گل به از آن روی دل آرا که تو داری".
خرم لُنبانی در سال ۱۳۲۴ق در اصفهان
وفات یافته و در تکیه میرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) واقع در
تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۸۹.
