عباس‌علی بن برات‌علی موزون اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عباس‌علی بن برات‌علی موزون اصفهانی، از شعرای معاصر
اصفهان بوده است.
عباس‌علی موزون فرزند برات‌علی، از شعرای معاصر اصفهان بوده که در سال ۱۳۱۴ق در
اصفهان متولّد شده و اندکی تحصیل کرد. از اعضاء انجمن ادبی مرحوم شیدا بود. روزگار به سراجی در کارخانه ریسباف می‌گذراند. یک قسمت از اشعارش به نام «اندوه نامه» در مناقب و مراثی در اصفهان به قطع کوچک در ۹۴ صفحه به طبع رسیده است.
ابتدا در بازار اصفهان به سراجی و سپس کلاهدوزی مشغول بوده و به مناسبت مجاورت با مدرسه ملاّعبداللّه، به مصاحبت و معاشرت با اهل فضل و ادب می‌پرداخت. پس از آن در کارخانه ریسباف استخدام شد. او با شعرای عارف مسلک همچون صغیر، شکیب و شوقی، مصاحب و معاشر بود و عاقبت به محضر آقا
میرزاعباس پاقلعه‌ای (صابرعلی شاه) رسیده و در جرگه ارادتمندان او درآمد. دیوان اشعار او در سال ۱۳۷۲ش به چاپ رسیده است. این دو بیت از اوست:
"دل دیوانه در زنجیر زلف یار می‌خندد ز غربت ••• در وطن هرکس گشاید بار می‌خندد"
"اگر از شام هجران خون بگرید دیده عاشق ••• ولی صبح وصال از دولت دیدار می‌خندد".
او در حدود ۶۵ سالگی بازنشسته شد و باقی عمر را به شعر و شاعری و مداحی و نوحه‌سرایی
اهل بیت (علیهم‌السّلام) گذرانید تا این که در شنبه ۵ فروردین ۱۳۵۱ش (مطابق با ۹
صفر ۱۳۹۲ق)
وفات یافت
و در تکیه
آغاباشی در
تخت فولاد اصفهان مدفون شد. مادّه تاریخ وفات او را «شکیب اصفهانی» در مرثیه‌ای چنین سروده است:
«شکیب» سر زده، دل گفت بهر تاریخش: «مقیم جنّت موعود روح موزون شد».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۸۱.
