• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عِبادِی (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: عبد (مفردات‌قرآن).


عِبادِى:(نَبِّئْ عِبادي أَنِّيِ)
تعبير به‌ «عِبادِى» (بندگان من) تعبيرى است، لطيف كه هر انسانى را بر سر شوق مى‌آورد، و به دنبال آن توصيف خدا به آمرزنده مهربان اين اشتياق را به اوج مى‌رساند.



(نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ) (اى پيامبر! بندگانم را آگاه كن كه آمرزنده مهربان منم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مقصود از كلمه عبادى به طورى كه از سياق آیات استفاده مى‌شود مطلق بندگان است، و سخن آن كس‌ كه گفته مراد از آن همان متقين و يا مخلصين است كه قبلا گفتگويش بود سخنى است غير قابل اعتناء است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. حجر/سوره۱۵، آیه۴۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۴۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۹۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۱۱۰.    
۵. حجر/سوره۱۵، آیه۴۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۶۴.    
۷. آلوسی، شهاب الدین، تفسیر روح المعانی، ج۷، ص۳۰۳.    
۸. أبی السعود، تفسیر أبی السعود، ج۵، ص۸۰.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۶۵.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۷۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۹۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۲۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عِبادِی»، ص۳۷۲.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره حجر | لغات قرآن




جعبه ابزار