عبادت صحیح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فعل خارجی مطابق با امر عبادی مولا را
عبادت صحیح میگویند.
عبادت صحیح، مقابل
عبادت فاسد بوده و عبادتی گفته میشود که در خارج مطابق با امر مولا انجام شود؛ یعنی به طور کامل و با تمامی اجزا و شرایط آن به جا آورده شود ( تام الاجزاء و الشرایط ) و موجب
برائت ذمه مکلف گردیده و اثر خاص آن
عبادت بر آن نیز بار شود؛ برای مثال،
نماز صحیح باعث دوری شخص از
فحشا و
منکر میگردد ( ان الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر)
به بیان دیگر، عبادت صحیح، عبادتی است که موجب سقوط
اعاده در وقت و
قضا در خارج وقت میگردد.
در عبادت صحیح دو شرط لحاظ شده است:
۱ ـ ذاتاً صلاحیت
مقربیت به مولا را داشته باشد؛
۲ ـ
مکلف نیز در عمل، آن را به
قصد قربت انجام دهد.
عبادتها بهطورکلی دارای چند دسته شرایطاند ازجمله:
۱- شرایط وجوب: برخی از شرایط وجوب عبادت مربوط به مکلف برخی متعلق به تکلیف است.
امام خمینی ذیل بحث از عبادات مختلف، بر لزوم شرط عبادت تاکید کرده است.
۲- جهت صحت
۳- شرایط قبول و کمال: امام خمینی، عجب،
حسد،
کبر،
غیبت، ادا نکردن زکات و دیگر حقوق واجب را از
موانع قبول نماز شمرده است ازاینرو نبود این رذیلتها از شروط قبول نماز است.
۴-
حضور قلب: از مهمترین شرایطی که عبادت بدون آن فاقد روح است و مقدمهای برای تحقق خشوع در عبادت است و هیچ عبادتی بدون
حضور قلب، مقبول خداوند نیست.
۵- اخلاص: از شرایط صحت عبادت، اخلاص است که در تمام عبادات شرط است و در برخی مراتب بالای آن، افزون بر این، جز شرایط قبول نیز شمرده شده است. امام خمینی
اخلاص در عبادت را لازم میشمارد و آن را تصفیه عمل از هرگونه آمیختگی از غیر حق میداند، ازاینرو تا زمانی که نفس به عبادت یا عابد و معبود توجه میکند، خالص نیست و باید دل از همه اغیار خالی کند، بهگونهای که در آن غیر حق راهی نداشته باشد تا خالص شود.
۶- طمانینه: امام خمینی همچنان که در نماز طمانینه ظاهری را واجب میداند، طمانینه باطنی را نیز یکی از شرایط معنوی عبادت میشمارد، زیرا سبب میشود حقیقت عبادت، صورت باطنی
قلب شود. ازاینجهت بر شخص سالک لازم است عبادت را با آرامش
قلب و
طمانینه به جا آورد، زیرا عبادت با اضطراب و تزلزل، اثری در
قلب و ملکوت آن نخواهد داشت. به باور ایشان، اگر
قلب در وقت عبادت، غافل و ساهی باشد، عبادتش عبادت حقیقی نخواهد بود و چیزی شبیه به لهو و بازی است که با چنین عبادتی نفس تاثیری نمیپذیرد و عبادت از صورت ظاهری، به باطن و
ملکوت بالا نمیرود، ازاینرو به اعتقاد ایشان کسی که با قدم عبودیت سیر کند و ذلت بندگی را بر پیشانی خود گذارد، به عزّ ربوبیت راه مییابد.
• فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «عبادت صحیح».
•
دانشنامه امام خمینی ، تهران،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ، ۱۴۰۰ شمسی.