• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبادت در روایات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


‌روایات مختلفی در مورد عبادت آمده است که در اين مختصر به بعضى از آنها اشاره مى‌شود.


۱ـ قال الامام الصادق (علیه‌السّلام): قال اللّه تبارک و تعالی: یا عبادی الصدّیقین، تنعّموا بعبادتی فی الدّنیا، فانّکم تتنعّمون بها فی الآخرة
[۱] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۲.    
[۲] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۳.    

امام صادق (علیه‌السّلام): خدای تبارک و تعالی فرموده است: ‌ای بندگان راستین من! در دنیا به عبادت من متنعّم شوید؛ زیرا که در آخرت به وسیله آن متنّعم می‌گردید.

۲ـ قال رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): افضل النّاس من عشق العبادة فعانقها، و احبّها بقلبه، و با شرها بجسده، و تفرّغ لها، فهو لایبالی علی ما اصبح من الدّنیا علی عسر‌ام علی یسر
[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۲.    
[۴] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۳.    

پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): برترین مردم کسی است که عاشق عبادت شود؛ پس، دست در گردن آن آویزد و از صمیم دل دوستش بدارد و با پیکر خود با آن در آمیزد و خویشتن را وقف آن گرداند؛ و او را باکی نباشد که دنیایش به سختی گذرد یا به آسانی.

۳ـ قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): کفی بالعبادة شغلا
[۵] ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۳۵.    

بهترین کار و سر گرمی عبادت است.
۴ـ قال الامام علی (علیه‌السّلام): فاتّقوا اللّه الّذی نفعکم بموعظته، و وعظکم برسالته، و امتنّ علیکم بنعمته، فعبّدوا انفسکم لعبادته، و اخرجوا الیه من حقّ طاعته
[۶] امام علی علیه‌السلام، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۸.    

امام علی (علیه‌السّلام): پس بترسید از خدایی که با پند خویش به شما سود رسانده و با رسالتش (که از طریق پیامبران به شما ابلاغ کرده) شما را‌اندرز داده و با نعمت‌هایش بر شما منت نهاده است. بنابراین، جان‌های خود را برای عبادت او رام سازید و حقّ طاعتش را به جای آورید.
۵ـ عنه (علیه‌السّلام): العبادة فوز
[۷] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۲۰، ح۶۵۵۹.    
[۸] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۶۵۵۹.
[۹] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۴۰۶۶.
[۱۰] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۵۱۴۷.
[۱۱] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۶۵۰۴
[۱۲] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۹۴۹۰.

عبادت، رستگاری است.
۶ـ عنه (علیه‌السّلام): فضیلة السّادة حسن العبادة
[۱۳] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۴۸۳، ح۹۴۹۰.    

برتری بزرگان (به) نیکویی عبادت است.
۷ـ عنه (علیه‌السّلام): اذا احبّ اللّه عبداً الهمه حسن العبادة
[۱۴] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۲۸۵، ح۹۴۹۰.    

هرگاه خداوند بنده‌ای را دوست بدارد، نیکویی عبادت را در دل او می‌افکند.
۸ـ عنه (علیه‌السّلام): دوام العبادة برهان الظّفر بالسّعادة
[۱۵] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۸۱۹، ح۹۴۹۰.    

استمرار عبادت، دلیل دستیابی به سعادت است.
۹ـ عنه (علیه‌السّلام): فی الانفراد لعبادة اللّه کنوز الارباح
[۱۶] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۴۷۹، ح۹۴۹۰.    

در خلوتِ عبادت خدا، گنج‌های سود است.
۱۰ـ عنه (علیه‌السّلام): ما تقرّب متقرّب بمثل عبادة اللّه
[۱۷] ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۸۵، ح۹۴۹۰.    

هیچ تقرّب جوینده‌ای، به چیزی چون عبادت خدا، به او نزدیک نشد.

۱۱ـ قال الامام الرضا (علیه‌السّلام) (فی بیان علّة العبادة): لئلاّ یکونوا ناسین لذکره، و لا تارکین لادبه، و لا لاهین عن امره و نهیه، اذا کان فیه صلاحهم و قوامهم.فلو ترکوا بغیر تعبّد لطال علیهم الامد فقست قلوبهم
[۱۸] شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاعلیه السلام، ج۲، ص۱۰۳، ح۱.    
[۱۹] شیخ صدوق، علل الشرائع، ص۲۵۶، ح۹.    

امام رضا (علیه‌السّلام): در توضیح علت عبادت، می‌فرماید: تا این که مردم یاد خدا را فراموش نکنند و آداب او را وا نگذارند و از اوامر و نواهی او غافل نشوند؛ زیرا درستی و قوام آنان در دین است.اگر بدون تعبّد به حال خود رها می‌شدند پس از مدّتی دل‌هایشان سخت می‌شد.

۱۲ـ قال رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله: یقول ربّکم: یا بن آدم! تفرّغ لعبادتی املا قلبک غِنیً و املا یدیک رزقا.یا بن آدم! لا تباعد منّی فاملا قلبک فقرا و املا یدیک شغلا
[۲۰] متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۲.    

پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): پروردگارتان می‌فرماید: ‌ای فرزند آدم! خود را برای عبادت من فارغ گردان تا دلت را پر از بی نیازی کنم و دستانت را آکنده از روزی سازم.‌ای فرزند آدم! از من دوری مکن، که دلت را از فقر انباشته می‌کنم و دستانت را از گرفتاری می‌آکنم.
۱۳ـ قال الامام الصادق (علیه‌السّلام): فی التّوراة مکتوب: یا بن آدم! تفرّغ لعبادتی املا قلبک خوفاً، و ان لا تفرّغ لعبادتی املا قلبک شغلا بالدّنیا ثمّ لا اَسُدُّ فاقتک.و اکلک الی طلبها
[۲۱] راوندی، قطب الدین، قصص الانبیاء، ص۱۶۶، ح۱۹۳.    

امام صادق (علیه‌السّلام): در تورات نوشته شده است: ‌ای آدم! خود را برای عبادت من فارغ گردان تا دلت را از ترس(از خودم) پر کنم؛ اگر خود را برای عبادت من فارغ نسازی، دلت را از اشتغال به دنیا انباشته می‌کنم و آن گاه درِ نیاز را به رویت نبندم و تو را به آنچه در طلب آن هستی وا گذارم.
۱۴ـ عنه (علیه‌السّلام): فی التّوراة مکتوب: یا بن آدم! تفرّغ لعبادتی املا قلبک غِنیً، و لا اکلک الی طلبک.و عَلَیَّ ان اَسُدَّ فاقتک و املا قلبک خوفا منّی.و ان لا تفرّغ لعبادتی املا قلبک شغلا بالدّنیا ثُمَّ لا اسد فاقتک، و اکِلکَ الی طلبک
[۲۲] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۱.    

در تورات نوشته شده است: ‌ای پسر آدم! خودت را وقف عبادت من کن تا دلت را از بی نیازی آکنده سازم و تو را به خواسته ات وا نگذارم؛ و بر من است که درِ نیازمندی را به روی تو ببندم و دلت را از ترس پر کنم.اگر خود را وقف عبادت من نسازی، دلت را از گرفتاری به دنیا پر کنم، سپس در نیاز را به رویت نبندم و تو را به خواسته ات وا گذارم.
۱۵ـ قال رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): تفرّغوا لطاعة اللّه و عبادته قبل ان ینزل بکم من البلاء ما یشغلکم عن العبادة
[۲۳] وَرّام بن ابی فراس حلی، تنبیه الخواطر، ج۲، ص۱۲۰.

پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): خود را برای طاعت خدا و عبادت او فارغ سازید، پیش از آن که گرفتاری و بلایی به شما رسد که از عبادت بازتان دارد.

۱۶ـ قال الامام الصادق (علیه‌السّلام) ـ لمّا سئل عن العبادة ـ حسن النّیة بالطاعة من الوجوه الّتی یطاع اللّه منها
[۲۴] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۴.    

امام صادق (علیه‌السّلام) در پاسخ به این پرسش که عبادت چیست، فرمود: داشتن حسن نیّت در طاعت از چهره‌هایی که از طریق آنها خداوند اطاعت می‌شود (مقصود امام معصوم است).
۱۷ـ فی حدیث المعراج: یا احمد، هل تدری متی یکون لی العبد عابدا؟ قال: لا یا ربّ، قال: اذا اجتمع فیه سبع خصال: ورع یحجزه عن المحارم.و صَمتٌ یکفّه عمّا لا یعینه، و خوف یزداد کلّ یوم من بکائه، و حیاء یستحی منّی فی الخلاء، و اکل ما لابدّ منه، و یبغض الدّنیا لبغضی لها، و یحبّ الاخیار لحبّی ایّاهم
[۲۵] دیلمی، حسن بن ابی الحسن، ارشاد القلوب، ص۳۸۱.    

در حدیث معراج آمده است: ‌ای احمد! آیا می‌دانی که بنده چه وقت مرا بندگی می‌کند؟ عرض کرد: نه، ‌ای پروردگار.
فرمود: هر گاه هفت خصلت در او فراهم آید: پارسایی و ورعی که مانع او از حرام‌ها شود و سکوتی که او را از سخنان بیهوده باز دارد و ترسی که هر روز بر گریه او بیفزاید و شرمی که در خلوت و تنهایی از من داشته باشد و به‌اندازه‌ی ضرورت بخورد و دنیا را ناخوش دارد چون من آن را ناخوش دارم و نیکان را دوست بدارد چون من آنان را دوست می‌دارم.
قال الامام الرضا (علیه‌السّلام): اول عبادة الله تعالی معرفته، و اصل معرفة الله توحیده.
[۲۶] شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاعلیه‌السّلام، ج۱، ص۱۵۰، ح۵۱.    

امام رضا (علیه‌السّلام): سر آغاز عبادت خدای تعالی، شناخت اوست و ریشه‌ی شناخت خدا یگانه دانستن او.

۱۸ـ قال الامام الصادق (علیه‌السّلام) لمّا سئل عن حقیقة العبودیّة: ثلاثة اشیاء: ان لا یری العبد لنفسه فیما خَوَّلَهُ الیه مٌلکاً، لانّ العبید لا یکون لهم مُلکٌ. یرون المال مال اللّه یضعونه حیث امرهم اللّه تعالی به، ولا یدّبر العبد لنفسه تدبیراً و جملة اشتغاله فیما امره اللّه تعالی به ونهاه عنه...فهذا اوّل درجة المتّقین
[۲۷] طبرسی، علی، مشکاة الانوار، ص۵۶۳.    

امام صادق (علیه‌السّلام) در پاسخ به پرسش درباره‌ی حقیقت بندگی، فرمود: حقیقت بندگی سه چیز است: این که بنده در آن چه خداوند به او عطا فرموده است برای خود مالکیتی قائل نباشد؛ زیرا بندگان مالک چیزی نیستند، مال را متعلّق به خدا می‌دانند و آن را هر جا که خدای تعالی فرمان داده است به مصرف می‌رسانند.بنده برای خود تدبیر و چاره‌اندیشی نمی‌کند و تمام اشتغالش به چیزهایی است که خدای تعالی او را به انجام آنها فرمان داده یا از آنها بازداشته است...این نخستین درجه‌ی پرهیزگاران است.
۱۹ـ قال الامام علی (علیه‌السّلام) العبودیة خمسة اشیاء: خلاء البطن، و قرائة القرآن، و قیام اللیل، و التضرّع عند الصبح و البکاء من خشیة‌ الله.
[۲۸] محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۴۴، ح۱۲۸۷۵.    

امام علی (علیه‌السّلام): بندگی در پنچ چیز است:‌اندرون از طعام تهی داشتن، قرآن خواندن، شب را به عبادت گذراندن و زاری کردن (به درگاه خداوند) هنگام صبح و گریستن از ترس خدا.

۲۰ـ مصباح الشریعة: قال الصادق (علیه‌السّلام): العبودیّة جوهرة کنهها الرّبوبیّة، فما فقد فی العبودیة وجد فی الربوبیّة، و ما خفی عن الرّبوبیة اصیب فی العبودیة
[۲۹] فضیل عیاض، مصباح الشریعة، ص۷.    

مصباح الشریعة: امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: عبودیّت گوهری است که باطن آن ربوبیّت است؛ پس، آن چه در عبودیت نیست سود در ربوبیّت یافت گردد و آن چه در ربوبیت مخفی بماند در عبودیّت به دست آید.
۲۱ـ روی انّ اللّه تعالی یقول فی بعض کتبه: یا بن آدم! انا حیٌّ لا اموت، اطعنی فیما امرتک حتّی اجعلک حیّا لا تموت.یا بن آدم! انا اقول للشّیء: کن فیکون، اطعنی فیما امرتک اجعلک تقول للشّی‌ء: کن فیکون
[۳۰] محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۵۸، ح۱۲۹۲۸.    

روایت شده که خدای تعالی در یکی از کتاب‌های خود می‌فرماید: ‌ای فرزند آدم! من زنده‌ای هستم که هرگز نمی‌میرم؛ از فرمان‌های من اطاعت کن تا تو را زنده‌ای قرار دهم که هرگز نمیری.‌ای فرزند آدم! من به هر چه بگویم هست شو، هست می‌شود.از فرمان‌های من اطاعت کن تا تو را چنان قرار دهم که به هر چه بگویی هست شو، هست شود.
امام ‌خمینی توجه به اسرار باطنی عبادات را برای رسیدن به حقایق آن ضروری دانسته، بر سالک لازم می‌داند که همه توجه خویش را در تصحیح ظاهر عبادت صرف نکند
[۳۱] خمینی، روح‌الله، شرح چهل حدیث، ص۲۰۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
بلکه ظواهر عبادت را مقدمه رسیدن به حقایق باطنی آن بداند. ایشان بر این باور است که گروهی در این موضوع راه افراط پیش گرفته‌اند؛ مانند فرقه حشویه که اعمال و عبادات ظاهری را برای عوام دانسته‌اند و شماری نیز به تفریط افتاده، غیر از ظاهر عبادت، تمام مقامات و اسرار آن را انکار کرده‌اند.
[۳۲] خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۷۹، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
[۳۳] خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۲۲۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
امام‌ خمینی معتقد است آموزه‌های دین افزون بر معنای ظاهر (شریعت) حقایق و باطن‌های رازگونه (طریقت و حقیقت) دارند و هر سه با هم هماهنگ هستند و طریقت و حقیقت جز از راه شریعت حاصل نمی‌شوند
[۳۴] خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۲۰۱، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
و شارع که افزون بر احکام ظاهری، بر احکام باطنی نیز تکلیف کرده‌ است، این تکلیف برای کمال عبادت است و عقابی بر ترک آن مترتب نیست، ازاین‌رو ایشان برای رسیدن به کمال عبادت، توجه به اسرار باطنی را در عباداتی چون روزه، طهارت در نماز به‌ویژه اجزا و ارکان و متعلقات آن، مانند اذان و اقامه لازم دانسته است، بااین‌حال، ایشان، خاطرنشان کرده‌ است که معرفت به اسرار عبادت، برای شمار‌اندکی اتفاق می‌افتد و اهل معرفت، مقدار کمی از آن را بیان کرده‌اند.
[۳۵] خمینی، روح‌الله، شرح چهل حدیث، ص۴۳۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
[۳۶] خمینی، روح‌الله، سرّ الصلاة، ص۱۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
به باور ایشان عبادت، مناسک دینی و ریاضات شرعیه آثار و کارکردهای رازگونه دارند که سبب می‌شود روح قوت گرفته شخص صاحب عزم شود همچنین ملکوت نفس بر جهت ملکی و قوای طبیعی او چیره شده، بدن و قوای طبیعی تابع و مطیع روح گردند تا آنجا که روح بدون مشقت و تکلف، قوای طبیعی را به کار وادارد یا از کار باز دارد، در این صورت قوای طبیعی بدن نیز مانند فرشتگان هستند که عصیان و نافرمانی نمی‌کنند و همه، ظاهر و باطن در تسخیر اراده الهی‌اند. تحقق این اثر در عبادات نیز به نسبت مشقتی که دارند متفاوت است. امام‌ خمینی یکی از اسرار عبادت را حصول معارف الهی می‌دانند.
[۳۷] خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۱، ص۷۱۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.


۱. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۲.    
۲. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۳.    
۳. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۲.    
۴. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۳.    
۵. ↑ ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۳۵.    
۶. ↑ امام علی علیه‌السلام، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۸.    
۷. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۲۰، ح۶۵۵۹.    
۸. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۶۵۵۹.
۹. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۴۰۶۶.
۱۰. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۵۱۴۷.
۱۱. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۶۵۰۴
۱۲. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۵، ح۹۴۹۰.
۱۳. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۴۸۳، ح۹۴۹۰.    
۱۴. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۲۸۵، ح۹۴۹۰.    
۱۵. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۸۱۹، ح۹۴۹۰.    
۱۶. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۴۷۹، ح۹۴۹۰.    
۱۷. ↑ ابوالفتح آمدی، غرر الحکم، ص۶۸۵، ح۹۴۹۰.    
۱۸. ↑ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاعلیه السلام، ج۲، ص۱۰۳، ح۱.    
۱۹. ↑ شیخ صدوق، علل الشرائع، ص۲۵۶، ح۹.    
۲۰. ↑ متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۲.    
۲۱. ↑ راوندی، قطب الدین، قصص الانبیاء، ص۱۶۶، ح۱۹۳.    
۲۲. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۱.    
۲۳. ↑ وَرّام بن ابی فراس حلی، تنبیه الخواطر، ج۲، ص۱۲۰.
۲۴. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۳، ح۴.    
۲۵. ↑ دیلمی، حسن بن ابی الحسن، ارشاد القلوب، ص۳۸۱.    
۲۶. ↑ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاعلیه‌السّلام، ج۱، ص۱۵۰، ح۵۱.    
۲۷. ↑ طبرسی، علی، مشکاة الانوار، ص۵۶۳.    
۲۸. ↑ محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۴۴، ح۱۲۸۷۵.    
۲۹. ↑ فضیل عیاض، مصباح الشریعة، ص۷.    
۳۰. ↑ محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۲۵۸، ح۱۲۹۲۸.    
۳۱. ↑ خمینی، روح‌الله، شرح چهل حدیث، ص۲۰۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۳۲. ↑ خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۷۹، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۳۳. ↑ خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۲۲۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۳۴. ↑ خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۲۰۱، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
۳۵. ↑ خمینی، روح‌الله، شرح چهل حدیث، ص۴۳۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۳۶. ↑ خمینی، روح‌الله، سرّ الصلاة، ص۱۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۳۷. ↑ خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۱، ص۷۱۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.


• سایت اندیشه قم، برگرفته شده از مقاله «عبادت در روایات»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۹/۰۶.    
• دانشنامه امام خمینی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی.


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | دیدگاه های اخلاقی امام خمینی | عبادت | مقالات اندیشه قم
جعبه ابزار