طُور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طُور:(وَ الطّورِ • وَ کِتابٍ مَسْطورٍ) «طُور» (به ضم طاء) به معنای
کوه بوده و در آیات
قرآن به معنای
طور سینا به کار رفته است.
طور در
لغت به معنای «
كوه» است، ولى با توجه به اين‌كه اين كلمه در ۱۰
آیه از
قرآن مجید مطرح شده كه در ۹ مورد سخن از «
طور سينا» همان
كوهى كه در آن‌جا
وحی بر
موسی (علیه‌السلام) نازل مى‌شد - به ميان آمده، معلوم مى‌شود كه در آيه مورد بحث (مخصوصا با توجه به الف و لام عهد) نيز همان معنى است. بنابراين
خداوند در نخستين مرحله، به يكى از مكان‌هاى مقدس روى
زمین كه وحى الهى در آن‌جا نازل مى‌گشت
سوگند یاد كرده است.
و امّا اين كه منظور از «
طور» در آيه ۶۳
سوره بقره (اسم جنس) به معنى مطلق «
كوه» است و يا
كوه معينى؟ دو
تفسیر وجود دارد: بعضى گفته‌اند
طور، اشاره به همان
كوه معروفى است كه محل وحى بر موسى بوده است، در حالى كه بعضى ديگر احتمال داده‌اند،
طور در اين جا به همان معنى لغوى آن است، همان چيزى كه در آيه ۱۷۱
سوره اعراف از آن تعبير به «جبل» شده است.
به موردی از کاربرد «
طُور» در قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الطّورِ • وَ کِتابٍ مَسْطورٍ) «سوگند به
كوهِ طور، و كتابى كه نوشته شده.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
طور به معناى مطلق
كوه است، و هر
كوهى را
طور مى‌گويند، و ليكن استعمالش در آن
كوهى كه موسى (علیه‌السلام) با
خدای تعالی سخن گفت غلبه يافته، و در آيه مورد بحث هم مناسب‌تر آن است كه همان
كوه منظور باشد، چون
سوگند همواره به چيزى مى‌خورند كه نوعى قداست داشته باشد، و از ميان
كوه‌ها اين
كوه است كه خداى تعالى مقدسش دانسته، و پر بركتش ساخته است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طور»، ج۳، ص ۴۲.
