طَفْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَفْق (به فتح طاء و سکون فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شروع کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان موضوع غصب
خلافت توسط
ابو بکر از این واژه استفاده نموده است.
طَفْق به معنای شروع کردن آمده است.
و آن مختص به اثبات است و «ما طفق» گفته نمی‌شود.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره غصب خلافت توسط
ابو بکر فرموده است:
«وَ طَفِقْتُ أَرْتَئي بَيْنَ أَنْ أَصولَ بِيَد جَذّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْياءَ.» یعنی «شروع به فکر کردم.»
معنی آن در «
صول» گذشت.
به
معاویه می‌نویسد:
«طَفِقْتَ تُخْبِرُنا بِبَلاءِ اللهِ عِنْدَنا، وَ نِعْمَتِهِ عَلَيْنا في نَبِيِّنا.» «شروع کرده ما را خبر می‌دهی از
امتحان خدا در ما و نعمتش را با ما.»
و در ادامه می‌فرماید:
«وَ طَفِقَ يَحْكُمُ فيها مَنْ عَلَيْهِ الْحُكْمُ لَها.» «كار به جايى رسيده كه محكومان حاكم شده‌اند!.»
این ماده سه بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طفق»، ج۲، ص۶۷۷.
