• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طوفان نوح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: حضرت نوح.


طوفان نوح قرآن کریم در مورد چگونگی آن طوفان به طور کامل توضیح داده است و علامت شروع طوفان آن بود كه آب از تنوری كه نوح آن را می‌شناخت فوران كند. در طوفان نوح باران‌هاى سيل آسا از آسمان باريد و آب از زمين به صورت چشمه‌ها فوران كرد به طوری كه در اثر اين دو امر آن محيط را آب فرا گرفت.



طوفان‌ نوح علامت شروع طوفان آن بود كه آب از تنوری كه نوح آن را می‌شناخت فوران كند. در طوفان نوح باران‌هاى سيل آسا از آسمان باريد و آب از زمين به صورت چشمه‌ها فوران كرد به طوری كه در اثر اين دو امر آن محيط را آب فرا گرفت.


به مواردی از طوفان نوح که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - طوفان نوح (آیه ۵۹- ۶۴ سوره اعراف)

قوم نوح (عليه‌السّلام) بت‌پرست بودند و خداى واحد را پرستش نمی‌كردند. نوح از جانب خدا بر آنها مبعوث شد و به عبادت خدا دعوتشان كرد و گفت:
(يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ‌)
«من از عذاب خدا بر شما می‌ترسم. گفتند: تو در گمراهى آشكارى. فرمود: اى مردم من گمراه نيستم بلكه از جانب ربّ العالمين رسالت دارم پيام‌هاى خدا را به شما ابلاغ می‌كنم و به شما خير خواهم و می‌دانم از خدا آن‌چه را كه نمی‌دانيد. گفتند: دروغ می‌گویى.»


۲.۲ - طوفان نوح (آیه ۴۰ سوره هود)

(وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ‌)
«در مدت نهصد و پنجاه سال زحمت و تبليغ او «جز اندكى ايمان نياوردند.»


۲.۳ - طوفان نوح (آیه ۲۶ سوره نوح)

چون ديگر اميدى به ايمان آن‌ها نماند نوح در مقام كيفر خواست به درگاه خدا استغاثه كرد كه‌ (رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً)
«خدايا جنبنده‌اى از كافران را در روى زمين زنده نگذار و گر نه بندگانت را گمراه كرده و خود نيز جز فرزندان فاجر ناسپاس نخواهند زایيد.»


۲.۴ - طوفان نوح (آیه ۳۶ سوره هود)

اين دعا ظاهرا در پى آن بود كه خداى به وى وحى كرد (أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ‌)
«جز اينها كه ایمان آورده‌اند ديگر كسى از قوم تو ايمان نخواهد آورد.»
پس از اين دعا و وحى، خداوند به نوح فرمود: «به دستور و زير نظر ما كشتى را بسازد و در باره قوم ستمكارت ديگر چيزى به من نگو آنها بى‌چون و چرا غرق خواهند شد، نوح شروع به ساختن كشتى كرد هر وقت جمعى از قومش او را مى‌ديدند مسخره می‌كردند نوح و يارانش در جواب می‌گفتند: اگر شما امروز ما را مسخره می‌كنيد ما هم روزى شما را مسخره خواهيم كرد به زودى خواهيد دانست كيست كه عذاب خوار كننده و دائمى به وى نازل خواهد شد»


۲.۵ - طوفان نوح (آیه ۱۱-۱۲ سوره قمر)

ظاهرا علامت شروع طوفان آن بود كه آب از تنوری كه نوح آن را می‌شناخت فوران كند. در طوفان نوح باران‌هاى سيل آسا از آسمان باريد و آب از زمين به صورت چشمه‌ها فوران كرد به طوری كه در اثر اين دو امر آن محيط را آب فرا گرفت خدا فرمايد: (فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى‌ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ)
يعنى «درهاى آسمان را با آبى سيل‌آسا باز كرديم و زمين را شكافته و به صورت چشمه‌ها در آورديم هر دو آب روى دستورى معين به هم رسيدند.»
تا چون دستور خدا آمد و تنور فوران كرد به نوح خطاب رسيد از هر حيوان يک جفت و نيز خانواده خويش (مگر آن‌كه محكوم به غرق است) و مؤمنین را به كشتى سوار كن. نوح فرمود: سوار شويد حركت و ايستادن كشتى به يارى خداست، خدايم غفور و مهربان است. كشتى در موجى همچون كوه‌ها حركت می‌كرد و بالا و پایين می‌رفت. نوح پسر خويش را كه در كنارى بود صدا زد: پسرم با ما سوار شو و در رديف کافران مباش. آن پسر (بى‌ايمان) در جواب گفت: به زودى به كوهى می‌رسم مرا از آب و طوفان باز می‌دارد نوح فرمود: امروز از بلاى خدا هيچ چيز نمی‌تواند جلو گيرد فقط آن كه مورد رحمت خدا است در امان خواهد بود، در اين ميان موجى پسر را ربود و غرق گرديد. بلاى خداوندى همه نافرمانان را فرا گرفت و همه در دست امواج خروشان غرق شدند.


۲.۶ - طوفان نوح (آیه ۴۴ سوره هود)

دستور آسمانى رسيد كه‌ (يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌)
«اى زمين آبت را فرو بر و اى آسمان آبت را قطع كن، آب در زمين فرو رفت و كار تمام شد و كشتى بر كوه جودى نشست.»



آيا طوفان همه جاى زمين را گرفت؟
در تفسیر المیزان در سوره هود تحت عنوان «آيا نبوت نوح (عليه‌السّلام) براى عموم بشر بود؟» استدلال كرده كه نبوّت آن حضرت نبوّت عامّه بود و در فصل «آيا طوفان همه جاى زمين را فرا گرفت؟» عالم‌گير بودن طوفان را اختيار كرده و فرموده: عموم دعوت آن حضرت مقتضى عموم عذاب است و اين بهترين قرينه است، وآنگهى آياتی كه به ظاهر بر عموم دلالت دارند مفيد اين مطلب‌اند مثل قول نوح (عليه‌السّلام‌)


۲.۳ - طوفان نوح (آیه ۲۶ سوره نوح)

(رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً)
«خدايا جنبنده‌اى از كافران را در روى زمين زنده نگذار»


۳.۲ - طوفان نوح (آیه ۴۳ سوره هود)

قول ديگرش كه به پسرش گفت‌ (لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ‌)
(امروز هيچ نگهدارنده‌اى در برابر فرمان خدا نيست؛ مگر آن كس را كه او رحم كند.)


۳.۳ - طوفان نوح (آیه ۷۷ سوره صافات)

و نيز آيه‌ (وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ‌)
(و فرزندانش را همان بازماندگان روى زمين قرار داديم.)
از جمله شواهد عمومى بودن طوفان آن است كه خداوند در دو موضع به نوح (عليه‌السّلام) می‌فرمايد از هر حيوان يک جفت در كشتى بگذارد، روشن است كه اگر طوفان در يک ناحيه بود مثل عراق چنان‌كه گفته‌اند هيچ احتياج نبود كه در كشتى حيوان سوار كند.


۲.۳ - طوفان نوح (آیه ۲۶ سوره نوح)

نگارنده گويد: هيچ مانعى ندارد كه «الارض» در آيه‌ (رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ‌)
«خدايا جنبنده‌اى از كافران را در روى زمين زنده نگذار» ارض قوم نوح باشد نه همه كره ارض.


۳.۵ - طوفان نوح (آیه ۷۶ سوره اسراء)

چنان‌كه در آيه‌ (وَ إِنْ كادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ‌)
(و نزديک بود با نيرنگ و توطئه جايگاه تو را در اين سرزمين سست ساخته.)
مراد ارض مكّه است نه همه كره ارض.


۳.۳ - طوفان نوح (آیه ۷۷ سوره صافات)

و در آيه‌ (وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ‌)
(و فرزندانش را همان بازماندگان روى زمين قرار داديم.)
اشكالى ندارد كه بگویيم قوم آن حضرت همه هلاک شدند و فقط ذرّيّه او باقى ماند نه نسبت به همه اقوام.


۳.۲ - طوفان نوح (آیه ۴۳ سوره هود)

ايضا در (لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‌)
(امروز هيچ نگهدارنده‌اى در برابر فرمان خدا نيست؛ مگر آن كس را كه او رحم كند.) ظاهرا مراد محلّ طوفان است نه همه جا.
وانگهى اگر مراد سوار كردن از همه جنس حيوانات در كشتى باشد پيداست كه نه كشتى آن وسعت را داشت كه آن همه حيوانات در آن جاى گيرند و مدتى با علوفه و آب تأمين شوند و نه امكان داشت كه حيوانات بى‌شمار روى زمين را جمع كنند و به قولى لازم بود اقلّا سه هزار و پانصد نوع از پستانداران در كشتى گذاشته و مدتى غذاى آنها را تأمين كنند. وانگهى در صورت عمومى بودن رسالت آن حضرت لازم بود كه رسالت آن بزرگوار به همه جاى عالم رسيده باشد و همه تكذيب كرده باشند تا مستحقّ عذاب گردند زيرا (وَ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا)
( و ما هرگز قومى را مجازات نخواهيم كرد، مگر آن‌كه پيامبرى مبعوث كنيم. تا وظايفشان را بيان كند.)
و اثبات اين مطلب كه آن حضرت نمايندگان فرستاده و تبليغ كرده است مشكل بلكه غير ممكن می‌باشد.
خلاصه: احتمال نزديک به يقين آن است كه طوفان نوح مثل بلاهاى قوم هود، صالح و لوط (عليهم‌السّلام) محلّى بوده است مگر آن‌كه بگویيم كه در روزگار نوح (عليه‌السّلام) خشكى روى زمين خيلى كوچک و منحصر به محل قوم آن حضرت بوده است در اين صورت طبيعى است كه بگویيم همه جاى زمين را كه مثلا به بزرگى استان گيلان بود آب فرا گرفته است.
صاحب المنار كه قائل به محلّى بودن طوفان است می‌گويد: ظواهر آيات به كمک قرائن و تقاليد رسيده از اهل كتاب نشان می‌دهد كه آن روز در همه زمين جز قوم نوح نبودند و آنها هم در اثر طوفان از بين رفتند و جز فرزندان او (و مؤمنين) باقى نماندند و اين مقتضى آن است كه طوفان محلّى بوده ولى خشكى در آن روز كوچک بوده است زيرا از زمان تكوين و پيدايش بشر چندان فاصله نداشت، دانشمندان زمين شناس می‌گويند: زمين در وقت جدا شدن از كره خورشيد يکپارچه آتش بوده و آن‌گاه مذاب شده سپس در آن به تدريج خشكى پيدا شده است.
در الميزان استدلالات المنار را نقل كرده ولى نپسنديده است. و در آخر می‌فرمايد: حق آن است كه ظاهر قرآن كريم (ظاهری كه انكار نمی‌شود) دلالت بر عمومى بودن طوفان و غرق عموم بشر دارد و تا به حال دليلی كه مخالف اين ظهور باشد اقامه نشده است. و آن‌گاه مقاله‌هاى دكتر سحابى استاد زمين‌شناسى را در اين باره نقل كرده است. ولى چنان‌كه گفته شد عمومى بودن طوفان بعيد و ظنّ نزديک به يقين محلّى بودن آن است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۲۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۸۲۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۲، ص۴۲۱.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۵۹- ۶۴.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۱۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۷۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۴۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۶۹.    
۹. هود/سوره۱۱، آیه۴۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۴۱.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۲۷.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۶۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۸.    
۱۴. نوح/سوره۷۱، آیه۲۶.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۵.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۵۳.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۴۸.    
۱۹. هود/سوره۱۱، آیه۳۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۳۳.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۲۲.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۵۲.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۰.    
۲۴. هود/سوره۱۱، آیه۳۷- ۳۹    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۳۵.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۲۳.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۵۲.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۰.    
۲۹. قمر/سوره۵۴، آیه۱۱- ۱۲.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۱۰.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۶۸.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۵.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۵.    
۳۴. هود/سوره۱۱، آیه۴۴.    
۳۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۴۶.    
۳۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۳۰.    
۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۶۳.    
۳۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۹.    
۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۵۹.    
۴۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ترجمه محمد باقر موسوی، ج۱۰، ص۳۸۵.    
۴۱. نوح/سوره۷۱، آیه۲۶.    
۴۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۵.    
۴۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶.    
۴۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۵۳.    
۴۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۴۸.    
۴۶. هود/سوره۱۱، آیه۴۳.    
۴۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۲۶.    
۴۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۴۵.    
۴۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۲۹.    
۵۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۶۲.    
۵۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۹.    
۵۲. صافات/سوره۳۷، آیه۷۷.    
۵۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۴۹.    
۵۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۲۰.    
۵۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۴۶.    
۵۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۵.    
۵۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۹۹.    
۵۸. نوح/سوره۷۱، آیه۲۶.    
۵۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۵.    
۶۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶.    
۶۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۵۳.    
۶۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۴۸.    
۶۳. اسراء/سوره۱۷، آیه۷۶.    
۶۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۹۰.    
۶۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۳۹.    
۶۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۷۳.    
۶۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۸۸.    
۶۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۶۷.    
۶۹. صافات/سوره۳۷، آیه۷۷.    
۷۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۴۹.    
۷۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۲۰.    
۷۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۴۶.    
۷۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۵.    
۷۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۹۹.    
۷۵. هود/سوره۱۱، آیه۴۳.    
۷۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۲۶.    
۷۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۴۵.    
۷۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۲۹.    
۷۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۶۲.    
۸۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۹.    
۸۱. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۵.    
۸۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۸۳.    
۸۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۷۸.    
۸۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۵۷.    
۸۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۰۴.    
۸۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۳.    
۸۷. رشید رضا، محمد، تفسیر المنار، ج۱۲، ص۸۸.    
۸۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۶۴.    
۸۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۹۳.    
۹۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۶۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، بر گرفته از مقاله «طوفان نوح»، ج۷، ص۱۲۰.    






جعبه ابزار