طفق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَفِق (به فتح طاء و کسر فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شروع کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان موضوع غصب
خلافت توسط
ابو بکر از این واژه استفاده نموده است.
طَفِق به معنای شروع کردن آمده است.
و آن مختص به اثبات است و «ما طفق» گفته نمی‌شود.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره غصب خلافت توسط ابو بکر فرموده است:
«وَطَفِقْتُ أَرْتَئِي بَيْنَ أَنْ أَصُولَ بِيَد جَذَّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْيَاءَ» یعنی شروع به فکر کردم.
(شرح‌های خطبه:
) معنی آن در «صول» گذشت.
به
معاویه می‌نویسد:
«طَفِقْتَ تُخْبِرُنَا بِبَلاَءِ اللهِ عِنْدَنَا، وَنِعْمَتِهِ عَلَيْنَا فِي نَبِيِّنَا» «شروع کرده ما را خبر می‌دهی از
امتحان خدا در ما و نعمتش را با ما.»
(شرح‌های خطبه:
)
و در ادامه می‌فرماید:
«وَطَفِقَ يَحْكُمُ فِيهَا مَنْ عَلَيْهِ الْحُكْمُ لَهَا» (كار به جايى رسيده كه محكومان حاكم شده‌اند!)
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده سه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طفق»، ج۲، ص۶۷۷.
