طس (مفردات‌قرآن)

طس (به صورت طاء سین خوانده می‌شود) از واژگان قرآن کریم و حروف مقطعه قرآن است.
در اول سوره نمل قرار گرفته است.
به گفته بعضی‌ها، به حکایت‌های سوره نمل اشاره دارد.

طس از حروف مقطعه قرآن است که در اول سوره نمل آمده است.

به موردی از طس که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(طس‌ تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ)
(طس، اين آيات قرآن و کتاب مبین است.)

این کلمه در اول سوره نمل واقع شده است، به‌نظر نویسنده کتاب دیوان دین، این دو حرف (ط- س) اشاره است به حکایت‌های سوره نمل که عبارت‌اند از:

۱- حکایت موسی و طور.
۲- حکایت سلیمان و طیر.
۳- حکایت سلیمان و طیور.
۴- حکایت سلیمان و هدهد.
۵- حکایت طیر و ملکه سباء.

گویا (س) به طور کلی اشاره به حضرت سلیمان، حضرت موسی، سباء و (ط) اشاره به طیر می‌باشد.
این حکایات همه در سوره نمل واقع‌ هستند. در «ص»

و «حامیم»

راجع به این مطلب سخنی گفته شده، بقیّه مطلب در «عسق» است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۱۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۹.
۳.	↑ نمل/سوره۲۷، آیه۱.
۴.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۷.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۸۰-۴۸۱.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۳۹.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۷۸.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۹.