[۳]عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۹۸، تهران ۱۳۶۲ ش،.
[۴]عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۱۰۵، تهران ۱۳۶۲ ش،.
[۵]عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۱۶۹، تهران ۱۳۶۲ ش،.
[۶]رجبعلی لباف خانیکی، «کبرویه جوین»، ج۱، ص۲۵۱، در مجموع مقالات همایش علمی ـ بین المللی بزرگداشت شیخ نجم الدین کبری، (عشق آباد) : رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری.
[۹]عزیزالدین بن محمد نسفی، مجموعة رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل، ج۱، ص۳۲۰ـ۳۲۱، چاپ ماریژان موله، تهران ۱۳۴۱ ش.
از سعدالدین حمویه نقل کرده است که نام ولیّ در امت محمد منحصر به دوازده تن است و ولیّ آخر که ولیّ دوازدهم باشد، خاتم اولیاست و مهدی و صاحب زمان نام اوست. علاءالدوله سمنانی نیز فضائل اهلبیت علیهمالسلام را نقل و آنان را ستوده
[۱۰]احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، چهل مجلس، ج۱، ص۲۲۳، یا، رساله اقبالیه، تحریر امیر اقبالشاه بن سابق سجستانی، مقدمه، تصحیح و تعلیقات نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۶۶ ش.
و در کتاب مناظرالمحاضرللمناظرالحاضر که منسوب به اوست، در شرح واقعه غدیرخم و اثبات وصایتعلی علیهالسلام و توصیف شیعه واقعی و تمایز آن از شیعهنما بحث میکند و شیعه واقعی علی علیهالسلام را صوفیه میداند.
[۱۱]احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، مناظرالمحاضر للمناظرالحاضر، ج۱، ص۱۳۰، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، تهران ۱۳۷۱ ش.
[۱۲]احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، مناظرالمحاضر للمناظرالحاضر، ج۱، ص۱۴۵ـ۱۶۱، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، تهران ۱۳۷۱ ش.
سلسله کبرویه در زمان جانشین میر سید علی همدانی، یعنی خواجه اسحاق خَتَلانی (مقتول در ۸۲۶)، دارای انشعاباتی شد؛ در میان دو تن از مدعیان جانشینی، یعنی سیدمحمد نوربخش (متوفی ۸۶۹) و سیدعبداللّه برزش آبادی (متوفی ح۸۹۰)، اختلاف افتاد و گروهی به نام نوربخشیه طرفدار سیدمحمد نوربخش، و گروهی نیز طرفدار برزشآبادی شدند.
[۱۳]محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۲، ص۳۴۴، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).
[۱۵]زین العابدین بن اسکندر شیروانی، بستان السیاحه، ج۱، ص۲۹۲، یا، سیاحت نامه، چاپ سنگی تهران ۱۳۱۵، چاپ افست (بی تا).
آمده که مدتهای زیاد نیست که نام ذهبیه را بر این سلسله نهادهاند و گویا به صد سال نرسیده است. بدین ترتیب، سلسله نوربخشیه و ذهبیه استمرار سلسله کبرویه و منشعب از آن است.
(۱) عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، تهران ۱۳۶۲ ش. (۲) محمد بن مید سعدالدین حمویه، المصباح فی التصوف، چاپ نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۶۲ ش. (۳) رجبعلی لباف خانیکی، «کبرویه جوین»، در مجموع مقالات همایش علمی ـ بین المللی بزرگداشت شیخ نجم الدین کبری، (عشق آباد) : رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری. (۴) عزیزالدین بن محمد نسفی، مجموعة رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل، چاپ ماریژان موله، تهران ۱۳۴۱ ش. (۵) احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، چهل مجلس، یا، رساله اقبالیه، تحریر امیر اقبالشاه بن سابق سجستانی، مقدمه، تصحیح و تعلیقات نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۶۶ ش. (۶) احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، مناظرالمحاضر للمناظرالحاضر، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، تهران ۱۳۷۱ ش. (۷) محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸). (۸) زین العابدین بن اسکندر شیروانی، بستان السیاحه، یا، سیاحت نامه، چاپ سنگی تهران ۱۳۱۵، چاپ افست (بی تا).
↑ عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۸۱، تهران ۱۳۶۲ ش،.
۲.
↑ عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۹۸، تهران ۱۳۶۲ ش،.
۳.
↑ عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۹۸، تهران ۱۳۶۲ ش،.
۴.
↑ عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۱۰۵، تهران ۱۳۶۲ ش،.
۵.
↑ عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۱۶۹، تهران ۱۳۶۲ ش،.
۶.
↑ رجبعلی لباف خانیکی، «کبرویه جوین»، ج۱، ص۲۵۱، در مجموع مقالات همایش علمی ـ بین المللی بزرگداشت شیخ نجم الدین کبری، (عشق آباد) : رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری.
۷.
↑ عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۸۸، تهران ۱۳۶۲ ش،.
۸.
↑ محمد بن مید سعدالدین حمویه، المصباح فی التصوف، ج۱، ص۱۳۷ـ ۱۳۸، چاپ نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۶۲ ش.
۹.
↑ عزیزالدین بن محمد نسفی، مجموعة رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل، ج۱، ص۳۲۰ـ۳۲۱، چاپ ماریژان موله، تهران ۱۳۴۱ ش.
۱۰.
↑ احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، چهل مجلس، ج۱، ص۲۲۳، یا، رساله اقبالیه، تحریر امیر اقبالشاه بن سابق سجستانی، مقدمه، تصحیح و تعلیقات نجیب مایل هروی، تهران ۱۳۶۶ ش.
۱۱.
↑ احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، مناظرالمحاضر للمناظرالحاضر، ج۱، ص۱۳۰، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، تهران ۱۳۷۱ ش.
۱۲.
↑ احمد بن محمد علاءالدولة سمنانی، مناظرالمحاضر للمناظرالحاضر، ج۱، ص۱۴۵ـ۱۶۱، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، تهران ۱۳۷۱ ش.
۱۳.
↑ محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۲، ص۳۴۴، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).
۱۴.
↑ محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۲، ص۳۴۴، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).
۱۵.
↑ زین العابدین بن اسکندر شیروانی، بستان السیاحه، ج۱، ص۲۹۲، یا، سیاحت نامه، چاپ سنگی تهران ۱۳۱۵، چاپ افست (بی تا).