طحن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَحَن (به فتح طاء و حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آسیاب کردن و کوبیدن آرد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف مردگان از این واژه استفاده نموده است.
طَحَن به معنای آسیاب کردن و کوبیدن آرد آمده است.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره مردگان فرموده است:
«وَكَيْفَ يَكُونُ بَيْنَهُمْ تَزَاوُرٌ، وَقَدْ طَحَنَهُمْ بِكَلْكَلِهِ الْبِلَى، وَأَكَلَتْهُمُ الْجَنَادِلُ وَالثَّرَى» (چگونه مى‌توانند با هم ديدار كنند؛ در حالى كه فنا و فرسودگى با سينه خود آنها را در هم كوبيده و سنگ و خاك‌ها آنان را خورده‌اند.) «کلکل» به معنی سینه است، امام (صلوات‌الله‌علیه) پوسانیدن را به سینه
شتر تشبیه کرده که چیزی را زیر آن می‌کوبد.
(شرح‌های خطبه:
این ماده یک بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طحن»، ج۲، ص۶۷۱.
