طائِفَةٌ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طائِفَةٌ: (وَدَّتْ طائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتابِ) «طائِفَةٌ» از مادّه «
طواف» به معناى حركت دور چيزى است،
و از آنجا كه در گذشته براى مسائل ايمنى و
امنيتى، به صورت
دسته جمعى، مسافرت مى‌كردند، واژه
«طائِفَة» بر آنها اطلاق شد، سپس به هر گروه و
جمعيتى «طائِفَة» گفتند.
(وَدَّت طَّآئِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَمَا يُضِلُّونَ إِلاَّ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ) (
جمعى از
اهل کتاب از (
یهود)، دوست داشتند و
آرزو مى‌كردند شما را گمراه كنند؛ در حالى كه گمراه نمى‌كنند مگر خودشان را، و نمى‌فهمند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه طائفه به معناى
جماعتى از انسانها است و گويا بدين مناسبت
جماعتى از انسانها را طائفه ناميده‌اند، كه عرب قبل از آنكه به زندگى شهرنشينى برسند، شعبه شعبه و قبيله قبيله بودند و هر قبيله‌اى در گوشه‌اى از
بیابان زندگى مى‌كردند،
تابستان را در نقطه‌اى و
زمستان را در نقطه‌اى ديگر، و حيوانات خود را برداشته، به طلب آب و گياه از اين نقطه به آن نقطه طوف مى‌كردند و همچنين از ترس غارت و حمله دشمن طوفى ديگر داشتند، و لذا به هر
جمعيتى طائفه گفتند و به تدريج خصوصيت و مناسبت اين نامگذارى (يعنى طواف و دوره گردى) را رها نموده، تنها به دلالتش بر
جماعت اكتفاء كردند، و فعلا مى‌بينيم هر جا اين كلمه به ميان آيد، از آن تنها معناى
جماعت فهميده مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طائِفَةٌ»، ص۳۵۱.
