ضیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَیْم (به قتح ضاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ظلم است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام
دعا و... از این واژه استفاده نموده است.
ضَیْم به معنای ظلم آمده و جمع آن ضیوم است. «الضَّيْمُ: الظُّلْمُ، ج ضُيومٌ»
گویند: «ضَامَهُ ضَيْماً: ظلمهُ و قهرهُ»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام دعا فرموده است:
«اللَّهُمَّ اِنَّی اَعُوذُ بِکَ اَنْ اَفْتَقِرَ فِی غِنَاکَ...اَوْ اُضَامَ فِی سُلْطَانِکَ» «خدایا من به تو پناه می‌برم که در غنای تو
فقیر شدم و یا در حکومت تو مظلوم گردم.»
(شرح‌های خطبه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) به یارانش فرمود:
«وَلَقَدْ أَحْسَنْتُ جِوَارَكُمْ... وَأَعْتَقْتُكُمْ مِنْ رَبَقِ الذُّلِّ، وَحَلَقِ الضَّيْمِ» «برای شما همسایه خوب شدم و شما را از طناب ذلّت آزاد کردم و از زنجیرهای
ظلم رها ساختم.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده هفت بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ضیم»، ج۲، ص۶۶۹.
