ضیف (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَيْف (به فتح ضاد و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای میهمان است.
ضَيْف به معنای میهمان است.
اصل ضیف چنانکه راغب اصفهانی گفته به معنی میل است
«
ضَافَ اِلَی کَذَا» یعنی به سوی آن میل کرد. علت تسمیه میهمان به ضیف آن است که به طرف
انسان میل میکند و به منزل او وارد میشود. در
مفردات و
اقرب الموارد گفته: ضیف چون در اصل مصدر است لذا مفرد و جمع در آن یکسان است و جمع بسته نمیشود، ولی گاهی جمع آن اَضْیَاف، ضُیُوف، ضِیفَان و اَضَائِف آمده است.
(وَ نَبِّئْهُمْ عَنْ ضَیْفِ اِبْراهِیمَ) (و به آنها از مهمانهاى
ابراهیم خبر ده.)
ضیف در آیه فوق جمع است و نیز در آیه
(قالَ اِنَّ هؤُلاءِ ضَیْفِی فَلا تَفْضَحُونِ) (
لوط گفت: «اينها ميهمانان هستند؛ آبروى مرا نريزيد.)
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ضیف»، ج۴، ص۲۰۳-۲۰۴.