ضَیْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَیْم (به فتح ضاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
ظلم است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام
دعا و... از این واژه استفاده نموده است.
این ماده هفت بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
ضَیْم به معنای ظلم آمده و جمع آن ضیوم است.
«
الضَّيْمُ: الظُّلْمُ، ج ضُيومٌ.»
گویند: «
ضامَهُ ضَيْماً: ظلمهُ و قهرهُ.»
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام دعا فرموده است:
«اللَّهُمَّ اِنّی اَعوذُ بِکَ اَنْ اَفْتَقِرَ فی غِناکَ...اَوْ اُضامَ فی سُلْطانِکَ.» «خدایا من به تو پناه می‌برم که در غنای تو
فقیر شدم و یا در حکومت تو مظلوم گردم.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) به یارانش فرمود:
«وَ لَقَدْ أَحْسَنْتُ جِوارَكُمْ... وَ أَعْتَقْتُكُمْ مِنْ رَبَقِ الذُّلِّ، وَ حَلَقِ الضَّيْمِ.» «برای شما همسایه خوب شدم و شما را از طناب ذلّت آزاد کردم و از زنجیرهای
ظلم رها ساختم.»
این ماده هفت بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ضیم»، ج۲، ص۶۶۹.
