ضَلّ و غَوی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَلّ و غَوی:
(ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى) بسيارى از مفسران ميان «
ضلّ»
و «
غوى» فرقى نگذاشته‌اند
و آن‌ها را در آيه مورد بحث تأكيد يكديگر مى‌دانند، ولى بعضى معتقدند كه ميان اين دو تفاوت است: «ضلالت» به معنى «گمراهى» آن است كه انسان ابدا راهى به مقصد نيابد، ولى «غوايت» آن است كه راه او مستقيم
و خالى از اشكال نباشد، اوّلى همچون «كفر» است
و دومى همچون «فسق
و گناه». ولى
راغب در
مفردات در معنى «غى» مى‌گويد:«جهلى است كه توأم با اعتقاد فاسد باشد.»
بنابراين «ضلالت» به معنى مطلق جهل
و نادانى
و بى‌خبرى است، ولى «غوايت» جهلى است كه با عقيده باطلى توأم باشد.
خداوند مى‌خواهد در اين عبارت هرگونه انحراف
و جهل
و گمراهى
و اشتباه را از پيامبرش نفى كند
و تهمت‌هايى را كه در اين زمينه از سوى دشمنان به او زده مى‌شد خنثى سازد.
به موردی از کاربرد
ضَلّ و غَوی در
قرآن، اشاره می‌شود:
(ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى) «سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‌كند كه هرگز دوست شما،
حضرت محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) منحرف نشده
و مقصد را گم نكرده است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ضلال به معناى خروج
و انحراف از صراط مستقيم است
و كلمه غى معنايى دارد مخالف با معناى كلمه رشد
و چون رشد به معناى آن است كه انسان به واقع مسائل برسد، در نتيجه غى عبارت است از اين‌كه انسان به خلاف واقع بيفتد. راغب مى‌گويد: غى به معناى جهلى است كه ناشى از اعتقاد فاسد باشد، چون گاهى اوقات جهل آدمى ناشى از نداشتن عقيده است، چه عقيده صحيح
و چه فاسد
و گاهى هم ناشى مى‌شود از اعتقاد به چيزى كه فاسد است
و كلمه غى به معناى آن جهلى است كه ناشى از داشتن عقيده فاسد باشد، نه از بى‌اعتقادى.
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ضَلّ و غَوی»، ج۲، ص۶۷۷.
