ضَعیف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَعیف (به فتح ضاد) از
واژگان قرآن کریم به معنای ناتوان است.
جمع آن
ضعفاء و
ضعاف است.
ضَعیف به معنای ناتوان است.
جمع آن
ضعفاء و
ضعاف است.
به مواردی از
ضَعیف که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَقالَ الضُّعَفاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا اِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعاً) (در اين هنگام،
ضعفا و پيروان نادان به مستكبران و پيشوايان
گمراه مى‌گويند: «ما پيروان شما بوديم.)
(وَ لْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ) (كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود به يادگار بگذارند از ستم ديگران بر آنان مى‌ترسند.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ضَعیف»، ج۴، ص۱۹۰.
