صید (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَيْد (به فتح صاد و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای شکار کردن است. شکار کردن در
اسلام دارای احکامی است که در کتب فقهی بیان شده است.
صَيْد به معنای شکار کردن است. «صاده صیدا: قنصه و اخذه بحیلة». صید همانطور که مصدر است، به معنی مفعول یعنی شکار شده نیز می‌آید.
(وَ اِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا) «چون از
احرام خارج شدید شکار بکنید.» یعنی بعد از احلال شکار جایز است.
صید همانطور که مصدر است، به معنی مفعول یعنی شکار شده نیز می‌آید.
(یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ اَنْتُمْ حُرُمٌ) (اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد! در حال احرام، شكار نكنيد...)
ایضا
(وَ حُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ ما دُمْتُمْ حُرُماً) (..ولى تا زمانى كه محرم هستيد، شكار صحرايى براى شما
حرام است...)
آیات صید در
قرآن مجید همه در
سوره مائده است آیات: ۱ و ۲ و ۹۴ و ۹۵ و ۹۶.
صید در اسلام در صورتی
حلال است که شخص برای تامین مخارج خویش و عائله‌اش شکار کند و برای خوش‌گذرانی حرام می‌باشد. فقهاء سفر کسانی را که برای تفریح به شکار می‌روند
سفر معصیت دانسته و حکم به اتمام
روزه و
نماز کرده‌اند.
حرمت شکار تفریحی ظاهرا از آن جهت است که روا نیست شخص برای ارضاء تمایل نفسانی خویش، حیوانات و پرندگانی را که در این زمین پهناور بی‌آنکه به کسی آزار برسانند، شکار کنند. ولی اگر احتیاج داشته باشد، آن مطلب دیگری است. شکار کردن احکام بخصوصی دارد که در فقه اسلامی مشروحا بیان شده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صید»، ج۴، ص۱۶۷-۱۶۸.
